Ægir - 01.11.1915, Side 1

MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ISLANDS
8. árg. j
Reykjavik. Nóvember 1915,
Til lesenda Æg’is.
Áður hefur þess verið getið hjer í rit-
inu, að sljórn Fiskifjelagsins hafi sam-
þykt að greiða 1 kr. 50 aura fyrir hvern
prentaðan dálk í Ægi, þeirra ritgjörða,
sem teknar yrðu og fylgja stefnu hans.
Því miður berast Ægi fáar ritgjörðir
utan af landi og frjettir þaðan ekki á-
byggilegar, þegar þær haía borisl langa
leið. Deildir Fiskiljelagsins geta haft
mörg álnigamál, sem eru þess veið að
þau sjeu rædd opinberlega og þeirra
málgagn ælti Ægir að vera, Deildir fje-
lagsins eru nú um land alt og ættu að
hafa sameiginlegan áhuga að frjella hver
frá annari; slikt styrkir fjelagsskap, auk
þess, sem ætlunarverk Ægis er að ræða
málefni fiskimanna, en þá er það fyrst
hægt, að þeir sjálfir vilji senda upplýs-
ingar eða ritgjörðir úr veiðislöðunum.
Vilji einliver byrja munu aðrir koma á
eftir. Allar slikar ritgjörðir verða athug-
aðar og búnar undir prent af ritsljóran-
um, svo það þari' eigi að fæla menn frá
að senda, að eitthvað sje athugavert við
frágang.
Skyldi svo fara, að sendar ritgjörðir
eigi vrðu birtar einhverra orsaka vegna,
munu þær verða endursendar ef óskað
er, en undir allar slíkar ritgjörðir verð-
ur sendandi að rita nain sitt og láta
] Nr. íi.
þess getið, hvort hann vill láta það
standa undir ritgjörðinni eðá ekki.
Ulanáskrift er: Mánaðarrilið »Ægir«.
Reylqavík.
Gamlar aflaskýrsinr.
Fyrir nokkrum d"gum kom hr. versl-
unarmaður Bjarni Pjetursson á skrif-
stofu Fiskifélagsins og sagðist eiga gamla
aflaskýrslu eftir föður sinn, Pjetur Bjarna-
son fyrrum bónda í Hákoti i Njarðvikum.
Vjer spurðum hr. Bjarna hvort hann
mundi vilja lána þessar skýrslur til birt-
ingar í »Ægi« og var hann fús til þess,
og kunnum vjer honum bestu þakkir fyrir.
Skýrslur þær, sem hjer birtast ná yfir
tímabilið 1851—1871 eða 21 ár og birt-
ast hjer orðrjett eins og Pjetur heitinn
hefur frá þeim gengið. í þeim er fróð-
leikur mikill, þær eru saga fiskiveiða
þeirra tima, og góðar til samanburðar,
hvað þá kom á land af fiski og nú.
Verð á fiski á umgetnu timabili mun
ekki nálægt því eins hátt og það er nú,
og gegnir það furðu að þeir, sem hafa
haít sjósókn og fiskiveiðar sem aðalut-
vinnuveg, skuli hafa komist af, sumir
með fjölda manns i heimili, en hvernig
scm það er, þá komust margir þessara
manna vel af og sumir jafnvel taldir
efnamenn.