Ægir - 01.05.1930, Blaðsíða 8

98
ÆGIR
sjá fegurð nátturunnar og ganga á fjöll.
Allir sneru sér til Zoéga og var nær ó-
skiljanlegt, hvernig hann gat sinnt öllu
og öllum, en alt fór vel úr hendi. Eftir
að Johann G. Hallberg reisti hér liið veg-
lega hús „Hotel ísland“ árið 1882, þar
sem Niels Jörgensen hafði áður haft veit-
ingar, jókst ferðamannastraumur ár frá
ári. Eins og á mörgu öðru, liafði Zoéga liér
haft vaðið fvrir neðan sig og sá fram í
tímann.Aflaði hann sér þvi manna, er
honum virtust líklegir til ferðalaga, voru
reglumenn og kurteysir og fór hér að á
líkan hátt og þegar hann undirbjó smátt
og smátt, að ungir fiskimenn hans, ættu
kost á að fá þá mentun i siglingarfræði,
að þeir gætu stjórnað skipum, svo eigi
kæmi það fyrir aftur, að útlenda skip-
stjóra vrði að sækja til þess að hafa hér
skipstjórn á fiskiskipum.
Þeir helstu menn, sem aðstoðuðu við
ferðalögin voru Gísli Tómasson, sem var
formaður Zoéga á vetrum, en í ferðalög-
um á sumrum, Eyvindur Jónsson i Hala,
Jón Eiriksson i Mörk, Sigurður Sigurðs-
son vinnnmaður Geirs, Gisli Helgason í
Hákonarbæ og Gróubæjarbræður, Hann-
es og Páll Guðmundssynir.
Með túlkum hans má telja: Odd prest
Gíslason, Eirik Magnússon frá Cam-
brigde, Þórð Zoéga, Geir Zoéga, siðar
rektor, Þorgrím Gudmundsen og Sigurð
Pálsson síðar læknir. Var þá mikið að
starfa hjá Zoéga er hóparnir lögðu í
langferðirnar. Á þjóðhátíðinni 1874,
hafði Zoéga umsjón með hestaútvegun
til ferðalags konungs til Þingvalla og
Geysis. Alla tið átti hann sjálfur úrvals
hesta, sem þannig voru hirtir, að menn
veittu því eftrtekt og gaf hann þar dæmi,
sem aðrir fóru að fara eftir.
Arið 1880—81, var hús hans lengt og
hætt við það hæð og er það i þeirri mynd
nú. Consul William G. Spenee Paterson,
sem lengi hafði búið í Iiúsi Þorsteins
Egilssonar kaupmanns i Hafnarfirði,
leigði þá norðurherbergi á efri liæð og á
lilið hússins undir gluggum Paterson,
var ræðismannsskiltinu fest, og' var oft
á sumrum krökkt af enskum ferðamönn-
um kringum þennan stað bæjarins, og
allir töluðu og hrópuðu á ensku, þvi all-
ir áttu erindi við Zoéga eða Paterson.
Yerzlun bvrjaði Zoéga í litlu geymslu-
lnisi, er hann átti sunnan við ibúðarhús-
ið og var Borgþór Jósefsson bæjargjald-
keri hans fyrsti verzlunarþjónn; var það
í september 1880 og var aðallega verzlað
með segldúk, kaðla færi og annað er til
útvegs heyrir og verðið vægara en þá
var títt, cða svo segir ísafold, frá þeim
tímum. Verzlunin var um skeið ein
hinna stærstu hér í bæ og hefir verið orð-
lögð fvrir orðheldni og vörugæði og mun
nú vera ein hinna fáu, sem staðist hefir
tímans tönn í hálfa öld, sem liðin er frá
stofnun hennar, á þessu ári. Eins og
fleiri varð Zoéga fyrir því að fá vörur
sínar frá 0. B. Muus á fyrstu verslunar-
árum sínum og má furðu sæta, livernig
hann og fleiri, gátu siglt milli þeirra
skerja og boða, sem ávalt urðu á leið
þeirra, sem áttu viðskifti við hann.
Ferðir póstskipa voru strjálar, eng-
inn sími var þá og fiskmarkaðsfréttir
voru ekki nefndar á nafn. Muus sendi
Iionum skonnortu eða jagt hlaðna nauð-
synjavöru og krami, á vorin og Zoéga
fékk rækilega að vita hvað vara sú kosl-
aði. A haustin átti að senda skipið full-
fermt verkuðum (prima) fiski, en liann
gat hvorki Zoéga né aðrir hér verðlagt, það
gerði Muus og óvissan var svo mikil hér,
að skipin varð fyrst að senda til Storn-
oway á Lewiseyjum, til þess að fá skeyti
frá Muus um, hvort fiskurinn ætti að
fara til Bergen eða til Bilbao, máske til
Bergen með Spánarfisk, og svo var verð-