Ægir - 01.01.1931, Blaðsíða 15

ÆGIR
9
menn og sjómenn þurfa nú alls síns
með og þola illa bið. Einkasalan hefur
því yfirleitt ekki greitt mönnum meira
en 7 krónur út á hverja síldartunuu frá
síðasta ári, þó hefur hún greitt skip-
verjum á sumum skipum 9 kr. á þeirra
hluta, og ef til vill kemur einhver frek-
ari uppbót á þetta seinna. Það má því
gera ráð fýrir að saltsíldin jafni sig upp
með 9—10 kr. pr. tn. Árið 1929 var út-
borgað meðalverð kr. 13,60, en 1928 kr.
13.50.
Þátttaka Norðmanna í sildveiðum var
lik og árið áður, 130—140 skip. Samkv.
skýrslu norska fiskmálastjórans, sem birt
er í nr. 1 af »Fiskets Gang« 1931, hefur
veiði þeirra í ár veríð 136,100 tunnur á
móti 101,000 árið áður. Auk þess hata
Norðmenn selt á árinu 44,675 hl. á ís-
landi, sem allt mun hafa farið til bræðslu.
Meðalverð á norsku síldinni telur hann
vera 23 aura norska pr. kilo, verðmæti
sildveiða Norðmanna við ísland á árinu
telur hann 2,7 miljónir kr. á móti 2,5
milj. kr. árið áður.
Finnar béldu hér líka úti skipum á
síldveiðum, að nokkru leyti með norsk-
ar skipshafnir. Sömuleiðis voru hér uppi
tvö dönsk gufuskip á síldveiðum og sölt-
uðu veiði sína um borð í skipunum.
Sala sjávarafurða.
Sala sjávarafurða gekk mjög treglega
á árinu, einkum þó þegar leið fram á
sumarið, þá fór verðið hriðversnandi og
hélzt verðfallið út allt árið.
í byrjun ársins voru fiskbirgðirnar tæp
°3 þús. skpd., og þó að það væri dálítið
meira en árið áður, þá var engin ástæða
til þess að óttast að verðið gæti ekki
haldist af þeim ástæðum, enda hélzt
verðið að mestu fyrstu mánuði ársins,
hækkaði jafnvel dálítið um tíma ífebrú-
armánuði. í byrjun ársins var verðið kr.
120 fyrir stórfisk nr. 1 sólþurkaðan, og
118 kr. fyrir húsþurkaðan, en í febrúar
var húsþurkaður fiskur seldur fyrir kr.
122, og hélzt það verð út marzmánuð,
en þegar að fréttir fóru að berast um
mikinn afla frá Noregi og íslandi, fór
eftirspurnin að minnka. Fyrsta fram-
leiðslan var þvi seld með lágu verði.
Fyrirframsala frá Vestfjörðum síðast í
apríl, byrjaði með 108 kr., en sunnan-
lands með kr. 100 í báðum tilfellum
með 32 í pakka. Sökum óþurkanna sem
gengu um allt landið, seinkaði mjög af-
skiþun af fiskínum frá íslandi, og var
það bæði Norðmönnum og Færeyingum
að gagni, sem þess vegna sátu fyrir með
fyrstu sölur, og voru búnir að fylla
markaðinn áður en verulega fór að ber-
ast að af fiski frá íslandi. Vestfirðirnir
voru sá eini staður á landinu, þar sem
fiskþurkunin gekk þolanlega, og gátu
þeir því selt hlutfallslega meira afsinum
fiski en aðrir, aftur á móti gekk verk-
unin mjög illa i Vestmannaeyjum, og
mátti heita að ekkert af þeirra fiski væri
orðið þurt þegar liðið var langtásumar,
enda fara þeir þá að flytja fiskinn frá
sér til verkunar, nokkuð var flutt til
Stokkseyrar, en sumt til Reykjavíkur.
Auk verðfallsins á fiskinum, hefur því
verkunin orðið Vestmannaeyingum mjög
dýr. Þegar komið var fram í ágúst var
verðið á Suðurlandsfiski komið niður í
95 kr., og var töluvertselt með því verði,
en um það leyli var nokkuð selt á Norð-
urlandi á 108 kr., og bezti Austfjarða-
fiskur á 114 og var það bezta sala sum-
arsins og að eins úrvalsfiskur fyrir Barce-
lonamarkað. Þegar leið á haustið dróg
mjög úr sölu og útflulningi á fiski, en
þá er vanalega útflutningur mestur, enda
byrjaði þá verðfallið fyrir alvöru, svo að
um áramót má telja að verðið sé komið