Ægir - 01.08.1937, Blaðsíða 6

160
Æ G I R
stærð og 3 trillubátar. í Ólafsfirði, Dal-
vík og Húsavík var mjög sæmilegur alli
alla vorvertiðina og í raun og veru á-
gætur, ef miðað er við aílabrögðin vor-
ið á undan, sem telja má með mestu
allaleysisvorum, er þar hafa komið.
í Norðlendingafjórðungi stunduðu veið-
ar yfir vertíðina um 450 menn á 165
bátum og var heildarafli fjórðungsins
orðinn rúmlega helmingi meiri um miðj-
an júlí en á sama tíma árið áður.
Vorvertíðin á Austurlandi gekk yflr-
leitl illa og stuðlaði hvortveggja að þvi,
tregfiski og slæmt tíðarfar. Um og upp
úr miðjum maí héldu Austfjarðabátarn-
ir, sem verið höfðu við veiðar á Horna-
firði, beimleiðis. Vertíðin í Hornaíirði
hrá'st alveg og er það í þriðja skipti í
röð að svo tekst til. A seinustu vertíð í
Hornafirði stunduðu veiðar þaðan 26
vélbátar, um 3 mánaða tíma, og varð
heildarafli þeira 491 smál. Nokkuð bætti
það úr skák fyrir útgerðinni í Horna-
firði, að bún þurfli litla eða enga beitu
að kaupa, þvi að þar veiddist oftaslnær
loðna og voru aðgerðarmennirnir í landi
látnir veiða hana, og verður koslnaður-
inn við það mjög lítill. sSeinast í mai var
varl við nokkurn fisk á grunnmiðunum
austfirzku, einkum sunnan til og hélzt
hann nokkuð frameftir, því að í júnílok
öfluðu bátar frá Eskifirði ágætlega við
Reyðarfjarðardýpi. Veiðin var stunduð
með handfæri og noluð síkl lil beitu, er
veiddist í stauranætur i firðinum.
Um mánaðamótin júni og júlí, nú í
ár, var aflinn í sumum verstöðvunum á
Austurlandi miklu minni cn á sama tíma
í fyrra. T. d. var liðlega helmingi minni
afli á Seyðisfirði 1. júlí síðasll. en 1936
og á Vopnafirði var aflinn rúmlega
miðað við aílann á sama tíma árið áður.
Vélbáturinn Stella úr Neskaupstað fór
í vor tvær ferðir lil Englands með isað-
an fisk, var það bæði eigin veiði og
bátafiskur. Vélbáturinn Sleipnir, sem er
einnig úr Neskaupstað fór og eina ferð
lil Englands með ísfisk.
í vor fór fram leil að rækjum í Aust-
fjörðum, og segir Friðrik Steinsson, er-
indreki, frá henni á þessa leið, í skýrslu
lil Fiskifélagsins 2. júli 1937.
»Eftir beiðni frá Austfirðingum, var að
tilhlutun Fiskimálanefndar, leitað að
rækjum í Austfjörðum. Sendi nefndin
Vestfirðing, vanan rækjuveiðum, Sigurð
Sveinsson austur, með rækjuvörpu. Var
vélbáturinn Austri frá Eskifirði leigður
í þessu skyni. Leilað var í öllum fjörð-
um á svæðinu frá Seyðisfirði til Beru-
fjarðar, að þeim báðum meðtöldum. I
öllum fjörðunum varð vart við rækjn,
en mjög lítið viðast hvar. Bezt veiði
fékkst í Reyðarfirði, allt að 10 kg í drætti.
í miðjum fjörðunum, þar sem botn er
mjög leirborinn varð ekki vavt. Aðeins í
höllunum og því smærri var rækjan því
grynnra sem reynt var. Eins og áður er
sagt, var veiðin hezt í Reyðarfirði á 55
—65 faðma dýpi. Peir, sem þorskveiði
hafa stnndað í Re^'ðaríirði, telja að þeir
verði mest varir við rækju upp úr fiski
yfir sumannámiðina og mest á 50—60
faðma dýpi. Fullyrða að þá sé fiskur
oft úttroðinn af þessari skepnn og segja
bana stærri en þá, er nú veiddist. Stærsla
rækja, sem mæld var, veiddist í Reyðar-
firði, var 13,5 cm. En þeir, sem sáu og
átu þessar rækjur og þær, er Torger
Klausen fékk í stauranót síðaslliðið sum-
ar, fullyrða að þær, sem hann veiddi,
hafi verið miklu stærri en þær, sem nú
veiddust. Ivlausen fullyrðir, að þá hafi
verið í stauranótinni margir stampar af
rækjum, þótt bann hirti ekki nema lítið
eilt.
Það kom í ljós að rosknir menn, sem
þorskveiði hafa stundað í Reyðarfirði