Ægir - 01.08.1937, Blaðsíða 17

Æ G I R
171
Endurreisn rússneska fiskiflotans hefir
að mestu átt sér stað með framkvæmd
1. og 2. fimm ára áætlunarinnar. Flolinn,
sem fyrir var, var endurbættur að mikl-
um mun og svo bættust í flotann mörg
ný skip, togarar, vélskip, kæliskip o. fl.
Auk ríkisútgerðarinnar eru fjöldamörg
samvinnufélög í Rússlandi, er reka sjáv-
arútveg og nemur aili allra þessara fé-
laga um helming af heildarafla Sovjel-
ríkjanna. Ráðstjórnin hefir látið livggja
fjöída verstöðva fyrir skip samvinnufé-
laganna. í þessum verstöðum geta skip-
in komið afla sínum á markað og eins
gela þau fengið þar allan nauðsynlegan
úthúnað til útgerðarinnar.
Rússar éta mikið af síld og hafa und-
anfarandi ár keypt mjög mikið af síld
víðsvegar að. Lítilsháttar hafa Rússar
stundað síldveiðar sjálfir, og hafa þejr
í hyggju að auka þær mikið. En þareru
ýmsir agnúar á, sem máske verður erf-
ill við að eíga. Veiði Rússa i Hvítahaf-
inu og meðfram Murmanskströnd er
ákaflega misjöfn og stafar það aðallega
af veðurfarinu og hita sjávarins. Rússar
liafa þegar gert tilraunir með að stunda
veiðar í Barentshafinu með reknetum,
en hvort þeim verður haldið áfram er
alveg óákveðið, fyr en gengið hefir ver-
ið úr skugga um það, hvernig sildin hag-
ar sér þar. Það er einnig margra skoð-
un, að þar sé yfirleitt mjög lílið um síld.
Síldarmat.
Þann 10. ágúst gekk í gildi í Noregi
reglugerð um mat á íslandssild. Sam-
kvæmt reglugerð þessari verður öll Is-
landssíld hér eftir metin og merkt íNor-
egi. Norðmenn hafa, eins og kunnugt er,
selt síld þá, er þeir veiða hér við land,
undir nafninu »íslandssild« og íslands-
Matjes.
Sorgarástand
brezkra íiskveiða,
heitir forustugrein, sem nýlega hirtist i
'l'he Fishing News og er þar rakin að
nokkru leyti ræða, sem formaður log-
araeigendasamhandsins hélt þá fyrir
skömmu.
Formaður gat aðallega um eina fisk-
veiðahorg, lil þess að sýna fram á, hvao
sj á var ú t veguri n n þarfna ðist sk j ó tr ar hj ál p -
ar af hálfu rikisvaldsins og hvað hann
væri þjóðinni ómetanleg stoð, þrátt fyrir
alla erfiðleika, sem hann þyrfti að etja
við. Það dvlst fáum, að sjávarútvegurinn
hefir verið skammarlega vanhirtur og
meðan hann hefir beðið með þolinmæði
eftir hjálp, sem honum hefir verið lof-
að hvað eftir annað af rikisins hálfu,
þá hefir hann gengið saman.
Verðmæti logarailans, sem lagður hefir
verið á land í Aherdeen fyrri helming
þessa árs, er 90 þúsund sterlingspund-
um minna en á sama tíma árið 1936.
Togaraútgerðin í Aherdeen veltir beint
eða óheint 2 milljónum sterlingsp. á ári
og mikill hluti þessa fjár tvístrast í ýins-
ar áttir til þúsunda þegna þjóðfélagsins.
Þótt sumum virðist að sjávarútvegurinn
sé í hlóma, þá er það ekki svo. í Aber-
deen einni hefir í bili orðið að leggja
upp 70 skip. Útgerðarvörur hafa stór-
hækkað síðan 1935. T. d. hafa fyrsta
flokks kol hækkað um 60°/o þau lakari
um 50°/o, fyrsta flokks mannillutó um
92°/o, hotnvörputvinni um 50°/o, hotn-
vörpur um 33°/o, vélaolía um 15°/o og
smurningsolía um 17°/o.
Togaraútgerðin hefir orðið fyrir miklu
tapi og togarafélögin í Aherdeen eru hú-
in að eyða öllu því fé, er þeim hafði
lekist að draga saman, og miklu rneira.
En það eru lleiri fiskveiðahorgir en