Ægir - 01.03.1938, Blaðsíða 22

80
Æ G I R
11. Sala, sem bundin er við ríkisstyrk,
má ekki fram fara, án þess a'ð leyfi
sé fvrir hendi frá Þorskveiðaskrif-
stofunni.
12. Brjóti einhver verkunarmaður eða
útflytjandi j)ær ákvarðanir eða fyrir-
mæli, sem Þorskveiðaskrifstofan eða
trúnaðarmenn hennar selja, skal all-
ur sá fiskur, sem lilutaðeigandi per-
sóna liefir með höndum, ekki koma
til álita með tilliti til ríkisstyrks.
13. Sérhver þátttakandi í styrkráðstöf-
unum er skyldur að tilkynna Þorsk-
veiðaskrifstofunni, fái liann vitn-
eskju um undanbrögð gagnvart á-
kvæðunum um lágmarksverð, livort
sem þau lúta að lægri greiðslu fyrir
nýjan fisk eða verkaðan, eða um
önnur möguleg J)rot.
14. Sérliver fisldmaður, sem sjálfur
verkar sinn fislc, verður til slikrar
verlcunar að fá lijá viðkomandi eftir-
litsmanni (el’ þörf gerist, lénsmanni
eða öðru lögregluyfirvaldi) vottorð
ásamt ýmsum sérstökum fvrirmæl-
um, sem einnig eru send eftirlits-
mönnum og lögreglustarfsmönnum
í liinum ýmsu fylkjum.
Sérliver verkunarmaður þarf, til j)ess
að geta orðið styrktarákvæðanna aðnjót-
andi, að borga á öllu árinu liið ákveðna
vcrð fyrir nýjan fisk, í samræmi við of-
angreind álcvæði.
Álcvæði þessi ganga i gildi l'rá miðviku-
deginum að telja, 2. febrúar 1938, kl. 24.
Bergen, 2. febrúar 1938.1)
Afli Norðmanna
var, 19. marz, orðinn 61 323 smál., mið-
að við slægðan og liausaðan fisk, en á
sama tíma árið áður liöfðu þeir veitt
1) Reglugerð þessi birtist í fi tbl. „Fiskets
Gang“, en er þýdd hér af Þórhalli Þorgilssyni.
75 596 smál. Af aflanum i ár liafa j)eir
liert 14 206 smál. og saltað 41.245 smál.
Á sama tíma voru þeir búnir að fá 16 069
tunnur af lirognum og framleiða 27 263
Jil. af meðalalýsi.
Færeysk skonnorta ferst.
Aðfaranótt 5. marz gerði eittlivert hið
mesta rok, sem liér liefir lvomið lengi,
og urðu af völdum j)ess miklar skemmdir
víða um land, en þó mest á Austfjörðum.
Mörg færevislv slcip, er voru á leið til ís-
lands, lentu í rokinu og brotnuðu flest
þeirra meira og minna, auk j)ess sem
eitt jteirra missti út tvo menn, en annað
er talið að liafa farizt með allri áhöfn.
Til Vestmannaeyja líoniu nokkur skip,
j)egar veðrinu slotaði, og þar af var eitt,
„Vesturfarið“, með fjóra slasaða menn.
Annars sneru flest skipin lieim til Fær-
eyja aftur, til jæss að fá viðgérðir á
skemmdunum og j)ar á meðal var „Ltn
Vedrines", en það liafði misst út tvo
menn á bezta aldri. Slconnortan „Fossa-
nes“, frá Ivlalvksvílc á Borðey, lvom ekki
fram eftir veðrið og bjuggust j)ó flestir
við, að liún mundi vera ofansjávar, en
að talstöð skipsins Iiefði bilað, og því
ekki heyrst neitt frá þvi. En j)egar ekkert
spurðist lil skipsins, j)rátt fvrir eftir-
grennslan, var hafin leit að þvi, og leitaði
varðskipið Þór um 100 sjómílur í suð-
austur frá Vestmannaeyjum og upp að
landi og sömuleiðis dálitið í suðvesturátt
frá Eyjum. Leitin bar engan árangur, og
þykir nú öllum einsættt um afdrif skips-
ins.
„Fossanes“ var byggt í Frederiksund
1931, og var það þrimöstruð skonnorla
153 smál. brútto, með 135 hestafla vél.
Á ,,Fossanes“ voru tveir íslenzkir menn,
Framh. á bls. 84.