Ægir - 15.12.1955, Blaðsíða 37

ÆGIR
355
til mest til þeirra að sækja, og þeir upp-
fylli kröfurnar í von um að Ægisbúrið
auðga gæfi sífellt stærri aflafeng.
Nú líður senn að vetrarvertíð vélbáta-
flotans og er það höfuðnauðsyn að for-
ráðamenn þjóðarinnar finni sem fyrst við-
unanlega lausn á rekstrargrundvelli fyrir
vélbáta og togara.
Meðal þeirra atriða, sem rekstrargrund-
völlurinn byggist á, er það, að útvegurinn
fái hækkuð afurðalán og aukin rekstrar-
lán, frá því sem nú er, í hlutfalli við hækk-
andi verðlag og annan tilkostnað. Er þetta
því nauðsynlegra, sem útvegurinn þarf nú
að greiða bæði aðgerðir og útgerðarkostn-
að, svo sem olíu, beitu o. f 1., strax og það
er tekið, en á flestu þessu fékkst áður
nokkur umlíðan og sparaði, að þessi útgjöld
væru fengin að láni hjá bönkunum fyrir-
fram.
Væntir nefndin að þessar staðreyndir
séu Ijósar þeim, sem málum ráða, og að
þeir geri það sem unnt er til þess að örva
útflutningsframleiðsluna og dragi fremur
úr því, sem ekki er jafnnauðsynlegt og
áríðandi fyrir þjóðarbúið. Ennfremur að
afgreiðsla afurðalána verði gerð umfangs-
minni og hagfelldari en nú er.
Flatfiskveiðar.
Fiskiþingið felur stjórn Fiskifélagsins
að hvetja fiskimenn til þess að gera til-
raunir til kolaveiða í botnnet, á kolalínu
eða á annan hátt, sem samrýmist því, sem
leyfilegt er nú. £
04 þús. lesta olíuflutningaship
Á 18. og 19. öld var kapphlaup um sigl-
ingahraða milli Ástralíu og Bretlands, —
þetta voru stór og glæsileg seglskip með
úrvals áhöfnum.
Á síðari hluta 19. aldar og allt til þessa
tíma hefur líka verið kapphlaup um hraða
milli Ameríku og Evrópu. I þessari lotu
voru eimskip, knúin stimpilvélum fram
yfir aldamót og síðar eimtúrbínum.
Ameríkumenn eiga nú metið hvað hrað-
ann snertir. En Bretar eiga ennþá metið
hvað stærðina snertir, og líklega að því er
snertir vistarverur, enda auðveldara að
koma því fyrir þar, sem skipsrýmið er svo
mikið eins og í „Queen Mary“ og „Queen
Elisabeth". Bretar hafa löngum haft hraða-
metið, en jafnan haft tvo harða keppi-
nauta — Þjóðverja og Frakka.
Á síðastliðnum tveimur áratugum hef-
ur verið kapphlaup um stærð olíuflutn-
ingaskipa. Þetta kapphlaup er þó allt ann-
ars eðlis en hin tvö, sem að ofan getur, —
það er kapphlaup um peninga, eða leit að
þeirri skipastærð, sem bezt hentar hverri
siglingaleið til að gera „tonnmíluna“ sem
lægsta (það er kostnaðinn við að flytja
eitt tonn eina mílu).
Fyrir nokkrum árum var hámarkið 28
þúsund lestir. Nú er það 40 til 50 þúsund
lestir.
Nú er verið að teikna og gera áætlanir
um tvö olíuflutningaskip, 83.900 dw. (Dw.
Framhald á bls. 360.
>
SJOMENN! Klœðið af ykkur kuldann!
KULDAÚLPUR fró okkur fóst um land allt.
Skjólfatagerðin h.t. - Belgjagerðin h.f.
Pósthólf 961 — Reykjavík.