Ægir - 01.01.1980, Blaðsíða 48

fiska, sérstaklega á Walloebanka, þar sem engin
grálúðuseiði veiddust í seiðavörpuna. Stærð seið-
anna var frá 38 til 82 mm og meðallengdin
var 67 mm.
Þrjú lúðuseiði fengust á einum stað við V-land.
Skrápflúra var allsstaðar kringum landið og með-
fram A-Grænlandi. Fjöldi þeirra var stundum all-
mikill. Langlúra fannst í seiðaaflanum við SA-,
S-, og V-ísland, en fjöldi þeirra var aðeins í
meðallagi. Árið 1978 var mikið um þau.
Áttstrendingur og marhnútur
Áttstrendingaseiði fundust í meira magni en venja
er til og útbreiðslusvæðið við A- og N-ísland var
miklu stærra en á undanförnum árum. Töluverður
fjöldi marhnútaseiða fannst nú í fyrsta skipti
síðan seiðarannsóknir þessar hófust. Útbreiðslu-
svæðið var það sama og fyrir áttstrendingsseiðin.
Beggja tegundanna varð líka vart á A-grænlenska
svæðinu og var fjöldi þeirra þar einnig meiri en á
fyrri árum.
Heimildir:
1. Anon., 1979: Report on the 0-group fish sur-
vey in Icelandic and East-Greenland waters,
August-September 1979. ICES S.M. 1979/H:31.
2. Anon., 1979: Report on joint Soviet-lcelandic
investigations on hydrobiological conditions in
the Norwegian Sea and Icelandic waters in
May-June 1979. ICES, C.M. 1979/H:59.
3. Hjálmar Vilhjálmsson, Vilhelmína Vilhelms-
dóttir og Eyjólfur Friðgeirsson: Fjöldi og út-
breiðsla fiskseiða í ágúst 1978. Ægir, 3. tbl. 1979.
4. Magnússon, J.V., 1979: Identification of Sebast-
es marinus, Sebastes mentella and Sebastes vivi-
parus in O-group redfish (Preliminary report)
ICES/ELH Symp./SD:8.
5. Stefánsson, U., 1962: North Icelandic Waters.
Rit Fiskideildar 3.
6. Vilhjálmsson, H. and Friðgeirsson, E. 1976:
A review of O-group surveys in the Icelandic-
East Greenland area in the years 1970-75.
Coop. Res. Rep. 54, ICES.
FRÁ LESENDUM
Um rafmagnsvegmæla
Hr. ritstjóri.
í 10. tbl. Ægis 1979 er grein um rafeindatæki
á fiskiskipum, er sagt að rafurmagnsvegmælar
hafi fyrst komið með nýsköpunartogurum.
í síðustu heimstyrjöld sigldi ég sem stýrimaður
og skipstjóri á þeim góða togara Arinbirni Hersi
sem Kveldúlfur átti, sá stóri togari var byggður
í Selby, Englandi, 1919 og var kolakynntur. Skip-
stjóri var sá góðir drengur Karl Jónsson. Gekk
honum mjög vel að fiska, hafði úrvalsmannskap
og félagsandi eins og hann getur verið bestur.
Eitt sinn er við vorum að paufast áfram ljóslausir
i Norðursjónum, kemursáerlas ávegamæli ogsegir
stóra stöng vera á bátapallinum og á enda hennar sé
vegmælismaskína. Allt var þetta satt og rétt,
tréstöng eða bóma ca 2-3 m. löng lá á bátapallinum.
Hvernig stöngin hefur komist um borð veit enginn,
en til að komast milli skipa hefur þurft að vera
stutt bil á milli, en ekki sá á neinu hjá okkur,
svo þarna hefur hurð skollið nærri hælum. Þegar
komið var til Hull var nýi vegmælirinn settur
upp og frá honum lögð rafurmagnsleiðsla fram í
brú, og losnuðu menn þar með við að fara aftur
á bátapall til að sjá á vegamæli, nú gátum við
séð á hann upp í brú. Ekki var þessi mælir full-
kominn, það þurfti bæði línu og flundru eins og á
gömlu vegmælunum, en það var léttir að þessu.
Þótt þetta sé ekki stórmál, máske ekkert mál,
þá er þetta rétt og satt.
Kær kveðja,
Guðmundur Guðmundsson,
Unnarbraut 14. Seltjarnarnesi.
36 — ÆGIR