Ægir - 01.01.1980, Blaðsíða 69

að taka tillit til þessara ábendinga Harðar og breyta
mælistikunum.
Jóhann Guðmundsson framkv.stj. Framleiðslu-
eftirlitsins ræddi nokkuð mat á síld og ítrekaði að
sjálfsagt væri að taka til athugunar gagnrýni Harðar
á mælistikunni.
Gísli Sigmarsson skipstjóri mælti mjög með
verðmætakvóta í stað magnkvóta. Sagðiennfremur
það koma fyrir að skip köstuðu oft á sömu torfuna
og dræpu þar með ótalið magn. Þessu þyrfti að
breyta og leyfa að koma með stærri hluta af smá-
síld, því hægt væri nú að nýta hana í „súrlappa .
Ægir Ólafsson skipstjóri sagðist hafa heyrt að
einn eftirlitsmannanna hefði slegið fram að óathug-
uðu máli að 20. hverju kasti væri hent. Síðar hefði
annar eftirlitsmaður hringt í land til Jakobs Jakobs-
sonar og sagt honum þessi tíðindi. Þannig væri
þessi gróusaga tilkomin.
Óskar Þórhallsson skipstjóri ræddi skyndilokanir
svæða vegna smásíldar. Sagði dæmi um að hann
hefði kastað í vesturkant torfu og hefði þar verið
kræða, en fært sig austar og fengið þar 85% stór-
síld. Sagði að svo virtist sem smásíldin héldi sig að
mestu aðskilinni frá þeirri stærri—þessvegna er ekki
einhlítt að loka stórum svæðum þótt smásíld finn-
ist á því.
Jens Óskarsson, skipstjóri, ræddi um sýnatöku og
sagði yfirleitt stórsíld í gatinu og því erfitt að meta
stærð síldarinnar í kastinu. því smærri síldin virtist
alltaf vera undir. Yfirleitt veiddist í myrkri. Ræddi
um kvóta og sagðist eindregið meðmæltur aflaverð-
mætiskvóta.
Hörður Þórhallsson ræddi verðákvarðamr og
sagði síldarsaltendur geta gert allt við síld yfir 30
cm, og ætti hún því að vera í einum verðflokki.
Þorsteinn Gíslason, varafiskimálastjóri, ræddi
verðmætiskvótann, kosti hans og galla. Sagði slíkt
fyrirkomulag gæti komið bátum mjög til góða, m.a.
styttra úthald. Þorsteinn ræddi tillögu Harðar um
50% upptökuregluna, gera ætti það að skyldu að komið
yrði með alla síld að landi og verðmæti þess afla
er upptækur yrði væri látinn ganga til framfara-
mála, eða t.d. Slysavarnafélagsins. Að lokum bað
Þorsteinn menn ræða þessa tillögu nánar.
Óli Guðmundsson, útgerðarmaður, ræddi upp-
töku síldarafla og mælti gegn því og vitnaði í þær
reglur er giltu um upptöku afla um borð í togurum,
og sagði að nú væri svo komið þrátt fyrir eftirlits-
menn og reglur, að engir „smátittir" bærust í land,
þrátt fyrir að þeir veiddust sem fyrr, þeir færu bara
beina leið út um lensportin, þannig færi einnig með
síldina. Ekki væri raunhæft að mæla með veiðum
á allri þessari smásíld, því ekki yrði hægt að nýta
og selja það magn er bærist á land. Ræddi nokkuð
verðlagningu á síld og deildi á þær verðákvarðanir
er gerðar hefðu verið og sagðist hafa m.a. upplýs-
ingar um að Síldarútvegsnefnd hefði samið um 63%
hækkun á flutningi á tómum tunnum til landsins
og 93% hækkun á flutningi á tunnum út. Hann sagð-
ist skilja það svo að menn væru almennt því fylgj-
andi að óska eftir því að Framleiðslueftirlitið léti
breyta mælistikum sínum til samræmis við mæli-
stiku Hornfirðinga.
Þorsteinn Gíslason ræddi 4. gr. leyfisbréfsins um
kössun á síld og ísun síldar í stíur og bað menn
segja álit sitt á þessari grein.
Guðmundur Guðmundsson skipstjóri, sagðist
ekki vera á móti kössun síldar, en sagði það for-
kastanlegt að losa þessa kassa á stóra bíla, sem
síðan æku fleiri tugi kílómetra fullir af síld, er síðar
væri sturtað inn á gólf í söltunarstöð. Slík með-
ferð síldar eftir að í land væri komið, væri ekki í
samræmi við þær reglur er sildveiðisjómönnum
væru settar um meðferð aflans. Ræddi um þá til-
lögu að ísa alla síld í kassa. Sagði sum skipanna
ekki fter um að gera slíkt. Oft væri líka svo stutt á miðin,
að með því að háfa sfldina beint um borð í stað þess að
ísa hana í kassa, gæti skipið verið komið að landi
jafnvel áður en búið væri að salta fyrri afla þess.
Jóhann Guðmundsson sagði að víða væri pottur
brotinn í meðferð síldaraflans bæði um borð og í
landi. Þessu þyrfti að breyta og sín skoðun væri
að besta aðferðin til slíks væri að ísa alla síld í kassa.
Vöruvöndun ætti að vera númer eitt, og sitt verk-
efni væri að reyna að stuðla að því að svo væri gert.
Hörður Þórhallsson skipstjóri spurði hvað þeir
Framleiðslueftirlitsmenn ætluðu að gera í sambandi
við 60 cm regluna í leyfisbréfinu, því stíur í flestum
skipum væru 80 cm á hæð. Skipin væru varla sjófær
ef þau lentu í slæmu veðri ef 60 cm reglunni yrði
framfylgt.
jón Helgason sagði það skítverk þeirra Fram-
leiðslueftirlitsmanna að sjá til þess að settum reglum
yrði fylgt. Ráðuneytið hefði sett þessar reglur og
þeir yrðu að fara eftir þeim. En það væri hægt að
breyta skipunum án mikils kostnaðar í samræmi
við reglurnar.
Almennar umræður urðu um 60 cm. regluna og
voru menn andvigir því að þurfa að breyta öllum
skipum til þess að fullnægja þessum skilyrðum.
Sögðu skip varla sjófær ef reglunni yrði fylgt, mikil
hætta væri að síldin slægi sig og jafnvel í mjög vondu
ÆGIR — 57