Ægir - 01.01.1980, Qupperneq 65

Fundur um síldveiðar
með skipstjórum og útgerðarmönnum
Hinn 28. sept. s.l. boðaði stjórn Fiskifélags fs-
lands alla skipstjóra síldarnótaveiðiskipa til fundar
í húsakynnum félagsins til umræðna um meðferð
síldarafla, hentugar aðferðir til sýnatöku vegna
smásíldar, mat á síld o.fl.
Á fundinn mættu 20 skipstjórar og útgerðarmenn.
Fiskimálastjóri setti fundinn og bauð menn vel-
komna og gerði stuttlega grein fyrir ástæðum þeim
er lágu til boðunar fundarins. Hann sagðist hafa ósk-
að eftir því að Hafrannsóknastofnunin og Síldarút-
vegsnefnd sendu fulltrúa á fundinn, en því miður
hefði enginn getað mætt frá þeim, en hinsvegar væri
forstjóri Framleiðslueftirlits sjávarafurða mættur
og myndi hann svara fyrirspurnum fundarmanna.
Síðan fór fiskimálastjóri þess á leit við Þorstein
Gíslason varafiskimálastjóra að hann tæki að sér
fundarstjórn sem hann gerði. Gaf síðan Herði Þór-
hallssyni skipstjóra frá Húsavík orðið og birtist
framsöguræða hans hér á eftir:
Framsöguræða Harðar Þórhallssonar
„Góðir fundarmenn, eflaust finnst ykkur skrítið
að skipstjóri að norðan sem þekkir sárafáa skip-
stjóra og er þar af leiðandi í mjög litlu sambandi við
þá, utan þess tíma sem síldveiðarnar standa yfir,
skuli eiga að freista þess að opna hér umræðurnar,
sem væntanlega verða fjörugar og skemmtilegar, og
ekki skal ég verða neitt viðkvæmur þó þið verðið
mér ekki sammála. Því, eins og áður er vikið að, er
ég talsvert einn á báti í ykkar hópi og tel því erindi
mitt engan vegin stefnumarkandi álit skipstjóra síld-
veiðiflotans. Þó ég hafi ástæðu til að álíta að skoð-
anir mínar falli að ýmsu leyti að skoðunum ykkar ef
marka má viðbrögð ýmissa skipstjóra er hafa haft
samband við mig eftir að grein, sem ég skrifaði í
Ægi í vetur, kom út. Þessi grein mun fyrst og fremst
vera ástæðan fyrir því að forráðamenn Fiskifélags-
ins stoppuðu mig af er ég var að koma frá útlöndum
og báðu mig að vera hér á þessum fundi með erindi.
Nú hef ég ekki verið á landinu síðustu vikur og því
ekki fylgst með umræðum sem orðið hafa hér um
verðákvörðun síldarinnar né aðra þætti veiðanna
og verður því erindi þetta eflaust að mörgu leyti
keimlíkt grein minni í Ægi í vetur. En látum nú
þennan inngang nægja og snúum okkur að efninu.
Um þá spurningu hvers vegna skipstjórar vilja
fara á síldveiðar ætla ég ekki að ræða nú—svari hver
fyrir sig. Þó vil ég ekki gera lítið úr þeirri þjálfun og
reynslu sem skipstjóramir öðlast í notkun asdictækja
og veiði annarra uppsjávarfiska en síldar. Og ekki
er ég hlynntur því að stóru yfirbyggðu loðnuskipin
taki að sér þessar veiðar, þó svo ég efist ekki um
hæfni þeirra til þess. Þá ber þess að geta að loðnuflotinn
hefur haft góða afkomu, en síldveiðin er nú þegar
orðin einn öflugasti rekstrarþátturinn í útgerð
fjölda báta af stærðinni frá 120 - 250 lestir, en af-
koma þessara báta er mjög erfið um þessar mundir.
Eins skulum við taka mið af því að nær öll skipin sem
fara til síldveiða fara frá þorskveiðum og gefa því
talsverða friðun. Loðnuskipin væru hinsvegar tekin
frá loðnuveiðum á þeim tíma sem loðnan er í mestu
verði og besta hráefnið. Eins efast ég um áhuga
þeirra til að kaupa sér aðgöngumiða að síldveiðum
á þeim tíma, sem síldveiðar eru leyfðar og vil ég
lýsa furðu minni á þeim tillögum sem birtust í fjöl-
miðlum í vor og voru kenndar við Jakob Jakobsson
fiskifræðing, sem ég harma mjög að ekki getur verið
hjá okkur í dag, því ég þykist vita að margir ykkar
hefðu átt ýmislegt vantalað við hann. Sem sagt að
mínu mati voru þessar tillögur fáránlegar og tel ég
engin skip betur að þessum veiðum komin heldur
en fyrrnefnda báta.
Nú hefur oft heyrst að alltof dýrt hafi verið að
koma þessum bátum á veiðarnar. Þetta vil ég full-
ÆGIR — 53