Ægir - 01.01.1980, Page 70

veðri kastaðist til í lestinni, sem gæti orsakað að skip
færi á hliðina, svo ekki væri meira sagt.
Hörður Þórhallsson ræddi nokkuð um gæðamat
á síld og vitnaði í grein sína í Ægi um þau mál
(4 tbl. 1979).
Jóhann Guðmundsson sagði að lögum sam-
kvæmt ætti að meta allan fisk, síld væri fiskur og
því ætti að gæðameta hana. Engin reglugerð væri
hinsvegar til um gæðamat síldar og hefði ekki feng-
ist gefin út.
Óli Guðmundsson sagði að sílda væri gæðametin.
Jóhann Guðmundsson mótmælti þessu og sagði
síld einungis stærðarmetna, samkvæmt verðlags-
ákvæðum. Nauðsynlegt væri hinsvegar að gæðameta
síldina og vitnaði í „súrlappa“ framleiðslu s.l. árs.
Þar hefðu komið fram gallar á framleiðslunni. Ef
síld hefði verið gæðametin hefði verið hægt að
koma í veg fyrir þessa galla. Nauðsynlegt er að
gæðameta síldina, m.a. vegna þessarar framleiðslu,
því búast má við að hún aukist mikið á næstu árum,
því markaðir virðast góðir fyrir þessa framleiðslu.
Þessvegna er það sameiginlegt mál okkar allra að
vanda sem bezt til þessarar framleiðslu.
Gísli Sigmarsson skipstjóri, ræddi nokkuð súr-
lappaframleiðsluna á s.l. ári og þá galla er þar hefðu
komið fram. Sagði líklegustu orsakirnar þær að
síldin hafi verið of feit, betra hráefni í þessa fram-
leiðslu væri síld með minna fituinnihald. Auk gall-
anna (marbletta) virtist þessi feita síld sem notuð var
hafa rýrnað um 15% í tunnunum, fita síldarinnar
virtist hafa losnað í edikinu. Til þess að nýta síld
í þessa framleiðslu verði að lengja veiðitímabilið
og veiða magrari síld.
Óskar Þórhallsson skipstjóri, ræddi vandamálið
með marbletti á síld, til að losna við þá ætti að
banna dælingu og nota í þess stað háfinn.
Jóhann Guðmundsson sagði það ekkert vafamál
að háfuð síld væri betri en síld sem dælt hefði verið
um borð.
Már Elisson fiskimálastjóri, sagðist hafa unnið
við „súrlappa" framleiðslu í Þýzkalandi fyrir mörg-
um árum. Þar hefðu marblettir á síld ekkert vanda-
mál verið. Síld sú er þar var notuð var öll veidd í
troll. Gæti það vart leitt til betra hráefnis, en síld
veidd í nót.
Hörður Þórhallsson skipstjóri, vitnaði á ný í grein
sína í Ægi um smásíldardrápið og sagði svo að fiski-
fræðingar litu á reknetaveiðar sem heilaga kú.
Hvernig fer með síldar sem troðast í gegn um
möskva reknetanna, missir hún ekki hreistur eins
og sú síld sem þrengt er að í nót? Hann sagðist halda
að það væri mikið magn sem slyppi gegnum möskva
reknetanna og samkvæmt kenningu fiskifræðinga
er sú síld dauðans matur. En er nokkur sönnun
fyrir því að síld drepist, þótt hún missi nokkuð
hreistur. í gamla daga fyrir Norðurlandi var síld
tekin úr nótinni eða jafnvel af dekki, merkt og kast-
að í sjóinn aftur. Þessar síldar hljóta að hafa misst
hreistur, en þær lifðu og veiddust síðar. Hann
sagðist ekki viss um að síld er missir smávegis
hreistur drepist í eins ríkum mæli og fiskifræðingar
vilja halda fram.
Steingrímur Sigurðsson skipstjóri ræddi nokkuð
um að setja síld í sjótanka. Sagðist hafa séð hjá
Skotum síld og makríl úr slíkum tönkum. Það hrá-
efni hefði líkað vel. Hví ekki að gera þetta hér í
staðinn fyrir að ísa í kassa?
Jóhann Guðmundsson sagði að sjókæling hefði
aldrei slegið í gegn, síldin virðist líta vel út er hún
kæmi úr tönkunum, en sagði að síld er sjókæld hefði
verið verkaðist ekki eins vel og ísuð síld.
Ávarp Þorvaldar Árnasonar skipstjóra
Þegar hér var komið fundar, bað Þorvaldur
Árnason skipstjóri um orðið og flutti eftirfarandi
ávarp:
„I sambandi við meðferð síldar um borð í síldar-
bátum, tel ég kössun á síld beztu aðferðina til varð-
veizlu aflans, ef lestar eru þannig útbúnar að kassar
raðist rétt í geymsluplássið. Stærsti kosturinn við
kössum, er að ekki þarf að hreyfa hráefnið við lönd-
un. Þessu er erfitt að koma við, nema þá með til-
kostnaði nokkrum, bátar sem stunda reknet og
veiðar með nót, eru of litlir, svo hægt sé að fram-
kvæma þetta að nokkru gagni. Þá er það næstbezta
að ísa síldina í stíur og lag síldar ekki þykkra en
60 cm milli bila. Mesti vandi skiphafnareraðganga
svo vandlega frá uppstillingu í lest, að öruggt sé
að hráefnið nái ekki að hreyfast (slást), ef það
skeður er hráefnið fljótt að eyðileggjast og ekki
hægt að nýta það í neitt nema bræðslu. Við þekkjum
allir hér inni aðstæðurnar, sem eru við þennan
veiðiskap, hvað veðráttu og vegalengdir til afsetn-
ingar snertir. Þokkalegt veður nokkra tíma og flot-
inn fær góða veiði, og siðan stormur allan tímann
við að koma aflanum til lands, og er þar um langa
og hættulega siglingu að ræða og algjöra hafnleysu,
fyrr en við Vestmannaeyjar og síðan Þorlákshöfn.
Bátar hafa farið á hliðina og sokkið, og mannskaðar
orðið, af því að farmur hefur náð að hreyfast,
það hefur ekki verið nógu traustlega gengið frá
58 — ÆGIR