Ægir - 01.01.1980, Síða 71

farminum. Ég tel því að við eigum að hafa vel opin
augu fyrir því, ef laumað er inn í veiðileyfi eða regl-
ur, sem við þurfum að vinna eftir, einhverju sem
gæti orðið þess valdandi að skerða öryggi sjófar-
enda. í 4. gr. síldarleyfanna er eitt slíkt atriði að
mínu mati (sjá 4. gr.). Því ætti það að vera verra að
ísa síld í 60 cm þykkum lögum í miðlestina, en út til
hliðanna? Breidd þvert yfir steis er ekki alltaf pass-
anleg fyrir ákveðinn fjölda af kössum þannig að þeir
skorðist fastir, er þá reynt að troða tómum kössum
niður með framborðum á hliðarstíum og fullu síld-
arkassanna, til að skorða þetta af. Þetta er engan
veginn nógu öruggt, þegar til alvörunnar kemur í
vondum veðrum. Kassarnir jagast lausir, geta lent
þannig á framborðunum í hliðarstíunum að þau
lyftast upp úr fölsum sínum og þar með getur síldin
úr síðustíunni runnið inn í smá holrúm í steisnum.
Báturinn kominn með slagsíðu, þegar verst stendur
á, og voðinn vís. Ekki virðist þessi regla gilda um
reknetabáta, að kassa síldina í steisinn, ekki í fram-
kvæmd eins og við þekkjum. (Ég hef ekki séð leyfi
reknetaskipstjóra). Undirstrikaða setningin í 4. gr.
ætti að falla niður að mínu mati.
7. gr. í síldarleyfi er góð það sem hún nær. Ég teldi
æskilegt ef hægt væri að koma því við að stærðar-
meta síldina í löndunarhöfn, þar sem síldin er viktuð.
Þegar aðkomubátar landa í Þorlákshöfn eða
Grindavík, og senda aflann inn á Faxaflóasvæðið
með bílum, finnst mér sanngirniskrafa að gæða- og
stærðarmat fari fram á löndunarstað. Eins og veiði-
kvótinn er byggður upp nú, er ekki nóg að vita
þyngd á veiddum afla, verðmæti hans verðum við
af hafa við höndina, það ræður úrslitum hvað
þyngdin á veiddum afla má vera í lokin.
f sambandi við stærðarsýnistöku vil ég segja þetta.
Við þurfum að ná ákveðnu magni af síld upp á
dekk, til að geta talið og mælt stærðarhlutfallið.
Bezta aðferðin að mínu mati, til að fara sem bezt
með síldina og þurfa sem minnst að herða að síld-
inni í nótinni, er að taka sýnin með löngum og lið-
legum skaftháf (nokkurskonar lundaháf) og reyna
að ná sýnum eins snemma og mögulegt er. Síld sem
kemur upp með fellingum og pokum við nótardrátt,
gefur ekki rétta mynd held ég, þó glöggir menn
styðjist við það sem þar sést. Oft heyrum við í tal-
stöðvum, þegar menn eru nýbyrjaðir að draga nót-
ina inn „allt púrastórsíld, sem sést“, en þeir sömu
verða að sleppa kastinu þegar búið er að draga og
telja í sundur í stærðarflokka. í mörgum tilfellum
er gert of mikið af því að herða að síldinni og láta
dæluna hafa fyrir því að dæla prufunni upp á dekk.
Þetta er kannski fljótlegra, en það flýtir ekki fyrir
því að fá upp stærri síldarstofn. Við skulum því hafa
það í huga“.
Umræður
Þorsteinn Gíslason þakkaði Þorvaldi ávarpið
og sagðist lítillega vilja ræða sjókælingu og sagðist
þekkja nokkuð til af eigin reynslu úr Norðursjón-
um. Yfirleitt reyndist hráefni þetta gott við löndun,
enda væri fjöldinn allur af erlendum skipum útbún-
ir sjókælingu. Losun úr þessum tönkum er þar
ekkert vandamál, þar er landað allt að 100 tonnum
á klst. Þess er vel gætt að þessir tankar séu alltaf
fnllir af 0° heitum sjó þegar aflanum er dælt í þá,
þannig er tanknum alltaf haldið fullum. Sjókæld síld
þótti í fyrstu slæmt hráefni til söltunar, því hún
virtist taka illa saltinu. Eftir að verkendur áttuðu
sig á að láta hráefnið standa í nokkra klukku-
tíma og hitna aftur hefur síldin reynst afbragð til
allrar verkunar.
Már Elísson fiskimálastjóri, sagðist vilja aðeins
ræða 50% upptökureglu Harðar, og sagðist hafa
heyrt að í Vestmannaeyjum væri umframmagn flutt
á milli skipa, til þeirra er ekki hefðu fyllt kvótann.
Skipshöfn þess skips er fengi aflann kæmi og losaði
umframmagnið. Sagði þetta athylgisverða tilraun
sem vert væri að íhuga nánar. Steingrímur Sigurðs-
son staðfesti að þetta væri rétt og hefði gefizt vel.
Ekki voru fleiri á mælendaskrá og fundarstjóri
Þorsteinn Gíslason þakkaði mönnum fyrir komuna
og þátttöku í umræðunum og sagði það hafa verið
mjög gagnlegt og fróðlegt að sitja fundinn fyrir
Fiskifélagsmenn.
Steingrímur Sigurðsson þakkaði stjórn Fiski-
félagsins, fyrir hönd fundarmanna, frumkvæði
Fiskifélagsins í þessu máli og lagði til að félagið
efndi oftar til slíkra funda með skipstjórum.
ÆGIR — 59