Ægir - 01.02.1985, Blaðsíða 17

^æstu se'ðin voru nyrst, en þau
st^stusyðstásvæðinu.
V? ^984 virðist hafa verið
0 t yrir langlúruseiði, eins og
anð 1978 Ekkj
var samt eins
, 1 1 um þau nú og þá. Lang-
í ,rus®'^i fengust að mestu á
enska hafsvæðinu frá Vestur-
1 n suður um til Suðaustur-
SvV' ^est var af þeim úti fyrir
í kringum landið nema úti af NV-
landi. Mest varsamtum þau úti af
N- og NA-landi.
Meira var um sandsíli nú en í
fyrra, bæði hvað fjölda og
útbreiðslu snertir. Mest var um
þau í Breiðafirði og á Húnaflóa.
Hér var ekki eingöngu um seiði
að ræða heldur einnig að hluta 1
árs síli, svo sem oftast áður.
Kolmunnaseiði fengust aðeins
á einni stöð fyrir SA-landi og
hvergi annars staðar.
Seiði og ungstig síldar fengust
í nokkrum fjörðum á Norður-
landi, einkum á Eyjafirði.
Steinbítsseiði, sem hafa verið
harla sjaldséð á undanförnum
árum, fengust nú á allmörgum
stöðum norðan- og norðaustan-
lands.
fen rapf,^ruseiði hafa ávallt
rc, 8'st ' seiðaleiðöngrum á
brVV h^fevæðinu, en út-
' sla þeirra og fjöldi var meiri
en venjulega. Þau fundust allt
Hrognkelsi fengust víða, en í
óvenju litlum mæli. Útbreiðsla
þeirra var takmörkuð við svæðið
úti af N- og NA-landi. Gegn
venju fundust engin hrognkelsa-
seiði í Grænlandshafi.
Ufsaseiði fást sjaldan í seiða-
leiðöngrum, því þau hafa vana-
legast leitað að mestu botns á
grunnsævi í ágústmánuði. Þó
fengust ufsaseiði nú í Húnaflóa,
ísafirði og N af Siglunesi.
kj
ÆGIR-65