Ægir - 01.02.1985, Blaðsíða 35

°rðið ' nýliðun þessa síldarstofns.
Ins og sýnt er á 10. mynd voru
'Skveiðidánarstuðlar á bilinu
• ~0-3 alltfram til 1970. Þannig
l | að ört vaxandi afli á síðari
,?ta sjöunda áratugarins olli
J vaxandi fiskveiðidánar-
u lum vegna þess hve síldar-
oíninum bættust margir góðir
r8angará þeim árum. Fiskveiði-
janarstuðlarnir urðu ekki mjög
air fyrr en nýliðunin breyttist til
A'?S Verra um og eftir 1974.
yglisvert er að bera saman
essa bróun og þá þróun sem átti
er stað í Norðursjónum. Norður-
Javarsíldin þoldi mjög háa fisk-
ve'öidánarstuðla í allt að 10 ár
• Uren stofninn hrundi, en stofn-
nn við V—Skotland þoldi þessa
au fiskveiðidánarstuðla aðeins
ár.
Þar sem ekki hefur tekist að
® a þennan síldarstofn með
“^"lá'saðferð hefur einkum
fl að styðjast við rannsóknir á
...arlirfum, en þeim fjölgaði
l°g ört á árunum 1981 og 1982
var það talið benda til þess að
^rygningarstofninn væri í örum
exJ'' Samkvæmt þessum niður-
úr 70 þús. tonnum árið 1977 í
a.m.k. 3-^100 þús. tonn árið
1982.
3. Stjórn veiöanna
Því hefur stundum verið haldið
fram (Sætersdal 1980) að stjórn
síldveiðanna austan Skotlands
hafi mistekist um miðjan 8. ára-
tuginn vegna þess að ráðlegging-
ar Alþjóðahafrannsóknaráðsins
hafi ekki verið nægilega góðar.
Enda þótt sjálfsagt sé að viður-
kenna það sem rétt er að hér hafi
verið um nokkra ónákvæmni að
ræða verður þó að geta þess að
Alþjóðahafrannsóknaráðið var-
aði við því að stofninum hrakaði
á þessum árum enda þótt menn
gerðu sér ekki grein fyrir því hve
ört honum hrakaði. Þá ber þess
einnig að geta að stjórnvöld voru
ekki einu sinni tilbúin að sam-
þykkja leyfilegan hámarksafla
sem Alþjóðahafrannsóknaráðið
lagði til, hvað þá helduref ráðlagt
hefði verið að skera aflann svo
mikið niðursem í raun hefði verið
þörf á. Þá ber að hafa í huga að
árið 1978 tókst Alþjóðahafrann-
sóknaráðinu að gera nákvæma
var samþykkt og var í gildi á
árunum 1978-1980. Enginn vafi
er á því að með þessu banni var
komið í veg fyrir hrun stofnsins og
má að nokkru leyti þakka því hve
stofninn hefur rétt fljótt við aftur.
Eftir að síldveiðar hófust aftur
vestan Skotlands 1981 hefur
leyfilegum hámarksafla verið
skipt milli þeirra þjóða sem rétt
hafa á síldveiðum á þessu svæði
og þjóðarkvótanum síðan skipt
milli skipa eða skipafélaga. Þá
hefur skipum einnig verið úthlut-
að daglegum eða vikulegum
kvótum. Þetta hefur verið gert til
að ekki bærist of mikið í land
samdægurs og frekar væri þá
unnt að nýta aflann til manneldis.
Segja verður það eins og satt er
að mjög misjafnlega hefurgengið
að framfylgja þessu kvótakerfi.
Sem dæmi má nefna að árið 1982
var veiði eins þeirra landa sem
síldveiðiréttindi hafa á þessu
svæði fjórum sinnum hærri en sá
kvóti sem þessu landi hafði verið
úthlutaður. Þetta var látið við-
gangast á meðan öðrum löndum
tókst ekki að fylla sinn kvóta. Auk
kvótaskiptingar skal hér nefnt að
lágmarksstærð síldar sem leyfi-
legt er að landa úr þessum stofni
er 20 cm og síldveiðar á hrygn-
ingarsvæðum eru bannaðar.
SÍLDARSTOFNINN VIÐSUÐUR-
STRÖND ÍRLANDS (KELTNESKI
SÍLDARSTOFNINN)
1. Aflinn
Þróun veiða úr þessum stofni er
oft skipt í fjögur tímabil. Árin
1958—1964 var aflinn yfirleitt
undir 20.000 tonnum á ári en á
tímabilinu 1965-1969 jókst afl-
inn hratt og var um 30.000 tonn
á ári. Árin 1970-1976 minnkaði
aflinn úr 30.000 tonnum í u.þ.b.
10.000 tonn á ári. Hin allra síð-
ÆGIR-83