Ægir - 01.02.1985, Blaðsíða 36

ustu ár hefur aflinn aukist á nýjan
leik eins og sýnt er á 11. mynd.
2. Stærð síldarstofnsins
Á síðari hluta 7. áratugarins
bættust þessum síldarstofni
nokkrir góðir árgangar og jókst
þá stærð hrygningarstofnsins í
Keltneska hafinu í nærri því
100.000 tonn. í byrjun 8. ára-
tugarins hnignaði þessum stofni
hratt vegna margra lélegra ár-
ganga og aukinna veiða. Þetta er
sýntá 12. mynd. Álitiðeraðþessi
síldarstofn hafi árið 1976 verið
um 20.000 tonn en hafi verið
kominn í 44.000 tonn árið 1983.
Fiskveiðidánarstuðlar voru 0.3-
0.4 þangað til 1968 en hækkuðu
eftirþaðogíbyrjun 8. áratugarins
voru þeir um 0.7. Hin síðari ár
hafa fiskveiðidánarstuðlarnir
verið 0.4—0.6. Þetta er einnig
sýnt á 12. mynd. Ráðleggingar
Alþjóðahafrannsóknaráðsins um
leyfilegan hámarksafla úr þessum
stofni miðastviðþað að aflinnfari
ekki yfir 20% af stofnstærð.
Reynsla fyrri ára sýnir að stofn-
inum hefur hnignað ört ef veiðar
hafa farið langt fram úr þessu
marki.
3. Stjórn veiðanna
Vinnunefnd Alþjóðahafrann-
sóknaráðsins hefur gert úttekt á
þessum síldarstofni árlega alltfrá
árinu 1974. Þá varlagttil að leyfi-
legur hámarksafli færi ekki yfir
25.000 tonn. Stjórnvöld sam-
þykktu leyfilegan hámarksafla
sem var þá 32.000 tonn. En aflinn
varð aðeins 17.684 tonn. Næsta
ár lagði Alþjóðahafrannsókna-
ráðið til að leyfilegur hámarksafli
yrði 19.000 tonn en stjórnvöld
samþykktu að hann skyldi verða
25.000 tonn. Aflinn árið 1975
varð hins vegar 14.000 tonn.
Sömu sögu var að segja á síldar-
vertíðinni 1976-1977. Alþjóða-
hafrannsóknaráðið lagði þá til að
síldaraflinn yrði 6.500 tonn en
stjórnvöld samþykktu 10.850
tonn og aflinn varð 6.000 tonn.
Af þessu má Ijóst vera að stjórn-
völd treystu sér ekki til að fylgja
eftir ráðleggingum Alþjóðahaf-
rannsóknaráðsins. Þau sam-
þykktu miklu hærri leyfilegan
hámarksafla sem þó ekki náðist
vegna þess hve síldarstofninurn
hnignaði ört á þessum árum. Á
tímabilinu 1978-1981 ráðlagði
Alþjóðahafrannsóknaráðið að
síldveiðar yrðu bannaðar í Kelt-
neska hafinu. Enda þótt stjórn-
völd samþykktu slíkt síldveiði-
bann héldu veiðarnar áfram og
varð afli oft talsverður á þessu
tímabili. Augljóst er að þessar
ólöglegu veiðar hafa tafið mjög
fyriruppbyggingu stofnsins. Þetta
kemur meðal annars fram í því að
fiskveiðidánarstuðlar eru tiltölu-
lega háir (12. mynd) jafnvel á því
tímabili sem formlegt síldveiði-
bann var ríkjandi þ.e.a.s. 1978-
1982. Satt að segja hefur aldrei
verið gerð nein alvarleg tilraun til
þess að framfylgja síldveiðibann-
inu. Einu raunverulegu takmark-
anir á síldveiðum á þessu svæði
hafa sprottið af því að ekki hefur
reynst unnt að selja alla síldina
sem þarna veiddist. Þannig hafa
markaðsaðstæður valdið því að
síldveiðiskipum hefur verið út-
hlutað daglegum skömmtum sem
hafa farið eftir stærð báta eða vél-
arstærð. Þessirdaglegu skammtar
hafa verið það lágir að bátar hafa
oft fengið stærri köst en leyfilegt
hefur verið að koma með í land
og hefur síld þá verið mokað í
sjóinn aftur.
Síldin á þessum slóðum er
einkum veidd í flotvörpu og því
ekki unnt að sleppa henni lifandi
eins og hér er gert þegar um
hringnótaveiðar er að ræða.
Þessu til viðbótar skal þess getið
að samkvæmt reglum Efnahags-
bandalagsins er síldveiðisjó-
mönnum greitt allgott verð fyrir
síld sem ekki selst. Þessi síld er
síðan úðuð með eitri og farið með
hana til hafs og henni sökkt þar
eftir að sjómenn hafa fengið verð
sitt. Hér virðist um hreina hringa-
vitleysu að ræða við stjórn síld-
veiða.
84-ÆGIR