Tímarit lögfræðinga - 01.04.1953, Síða 63

Frá Iíœstarétti.
125
var endurgreiðslufárhæðin því samkvæmt því kr.
231 800,00.
Sennilegt er, að málflytjandinn hefði gert þessa frá-
dráttarkröfu, ef að því hefði verið innt, því að sjálfsögð
sýnist hún hafa verið. En vandfarið eer, ef reisa skal dóm
á ástæðum eða taka til greina kröfur, sem alls ekki hafa
komið fram í málflutningi.
(Hrd. XXIII. 683).
Með samningi 28- des. 1941 tók G að sér að gefa út ritið
X eftir S gegn „sanngjörnum" ritlaunum, er G hefði fengið
útgáfukostnað greiddan af sölu bókarinnar. Reiknaði S sér
kr. 5000,00 í ritlaun, og viðurkenndi G þá kröfu fyrir
héraðsdómi, en taldi hana ekki gjaldkræfa enn, með því
að hann hefði þá enn ekki fengið greiddan útgáfukostnað.
Fyrir hæstarétti viðurkenndi G, að selt væri þá fyrir kr.
38 400,00, en útgáfukostnað taldi hann nema kr. 40 488,27.
Þar í taldar kr. 5000,00, er hann taldi dreifingarkostnað.
Þessum lið var mótmælt, og með því að G gerði ekki grein
fyrir honum, enda þótt honum hefði átt að vera það hægt
og skorað. hefði verið á hann að gera það, þá var liðurinn
dreginn frá inum tilfærða útgáfukostnaði. Samkvæmt út-
komu hans þá, var G talinn hafa selt fyrir hærri fjárhæð
en útgáfukostnaði nam, og ritlaunin því talin gjaldkræf.
Farmsamnincjur (Hrd. XXIII. 686).
Haustið 1947 samdi Landsamband íslenzkra útvegs-
manna við S um flutning síldar á sjó úr Reykjjavík til
Siglufjarðar fyrir tiltekna fjárhæð, kr. 19,00 og síðar kr.
20,00 fyrir hvert síldarmál, mælt í affermingarhöfn, er
næmi 150 lítrum, enda skyldi farmflytjandi greiða S rýrn-
un á síldinni við flutninginn, og við rýrnun skyldi átt við
mismun á málatölu síldar samkvæmt mælingu í skip í
Reykjavík og upp úr því á Siglufirði. Eitt flutningaskip-
anna, H, eign A, tók þátt í flutningunum, og var talið,
að A hefði verið kunnugt um áðurnefndan samning, og
að skipti aðil.ja ætti að fara eftir honum. Rýrnun á síld-