Tímarit lögfræðinga - 01.01.1961, Síða 29

tekningu um menn, sem sérstakan orðstir hafa getið sér
fyrir ritstörf um lögfræðileg efni.“
í atlmgasemdum við einkamálalagafrumvarpið, þegar
það var lagt fram á Alþingi, er tekið fram að það hafi
tíðkazt, að lögfræðikandidatar hafi verið skipaðir i sýslu-
mannsembætti alveg nýkomnir frá prófborði, án þess að
þeir hefðu fengið nokkra æfingu eða reynslu. Síðan segir:
„Þetta hefur ekki verið heppilegt. Mennirnir hafa ekki
fengið þann þroska, sem nauðsynlegur má teljast til að
fara með héraðsdómara- og sýslumannsembættin“. Enn-
fremur segir: „En það virðist ekki vera of hörð krafa,
þó að 25 ára aldur sé gerður að dómaraskilyrði almennt,
þvi að naumast mun veita af þeirri lífsrevnslu, sem 25
ára gamlir menn hafa aflað sér, til dómarastarfa.“
Fulltrúar borgardómara og sakadómara mega bins veg-
ar vera 21 árs gamlir og ekki þurfa þeir að hafa gegnt
öðrum tilteknum störfum áður, heldur mega vera alveg
nýkomnir frá prófborði, án þess að þeir hafi fengið
nokkra æfingu eða reynslu í lögfræðistarfi.
4. 1 hugtakinu „embættismaður“ felst, að hann gegnir
stöðu að staðaldri eða um lengri, ótiltekinn tíma. Þá er
skipunarbréf- opinberra starfsmanna venjulega ótíma-
bundið.
Hins vegar er löggilding fulltrúa bundin við tiltekna
persónu, einn nafngreindan embætlisdómara. Þegar sá
maður hættir starfi, er löggilding fulltrúans niður fallin
og þarf 'hann þá að fá nýja löggildingu sem fulltrúi þess
manns, sem við embættinu tekur.
5. Samkvæmt 9. gr. sbr. 1. gr. laga nr. 92, 24. des-
ember 1955, talca borgardómari og sakadómari laun sam-
kvæmt III. launaflokki, en fulltrúar þeirra 1. stigs laun
samkvæmt VI. launaflokki og fulltrúar þeirra 2. stigs
samkvæmt VII. launaflokki ríkisins. Jafnframt er tekið
fram, að eigi megi aðrir taka laun sem 1. stigs fulltrúar
en „þeir, sem samkvæml úrskurði dómsmálaráðberra
hafa dómsstörf að aðalstarfi og liafa gegnt slíku starfi
Tímaril lögfruulinya
23