Tímarit lögfræðinga - 01.01.1961, Qupperneq 45

ölvun, voru uppi talsverðar umræður um það, hvort
löglegt væri, að taka mönnum blóð með valdi til þess
að framkæma prófunina. Sagt var að verknaður þessi
mundi ganga í berhögg við persónufrelsi hins bandaríska
borgara.
Aldrei hefur verið neinn vafi á þvi, að niðurstöðu slíkra
prófana mætti nota sem sönnunargagn ef sakborningur
féllist á, að prófunin færi fram.
Það er nú almennt viðurkennt, að ekki sé um að ræða
skerðingu á persónufrelsi, þótt ákærða sé tekið blóð án
samþykkis bans. Það er svipað töku fingrafara eða þvi,
að sakborningur sé látinn koma fram fyrir rétt, svo að
hægt sé að ganga úr skugga um, bvort að sá, er misgert
var við, vitni eða aðrir, þekki hann aftur.
Ef til vill má segja, að framkvæmd blóðrannsóknar
verði að vera mannúðleg og slík, að ekki sé misboðið
blygðunarsemi og velsæmi þess, sem fjrrir henni verður.
Dæmi eru þó eigi þess, að ofbeldi bafi verið beitt við fram-
kvæmd rannsóknarinnar, enda þótt slikt bafi borið við í
öðrum tilfellum. (Það hefur til dæmis verið talið and-
stætt réttarreglum að þrýsta dælu niður i maga manns til
þess að ná upp morfinhvlkjum, sem gleypt bafa verið,
svo hægt væri að leggja þau fram sem sönnunargagn fyrir
rétti. Ástæðan til þessa er hin brottalega framkoma, sem
lögregluþjónar bafa sýnt undir slíkum kringumstæðum).
■Gildi blóðrannsóknar sem sönnunargagns er mismun-
andi. Nefnd frá „National Safty Council“ og „The Ameri-
can Medical Association“ mælti með eftirfarandi reglum
i sambandi við framkvæmd blóðrannsóknar:
1. Blóðrannsókn skal metin gild, sé hún framkvæmd
innan tveggja stunda frá handtöku.
2. Sýni rannsóknin 0,05% eða minni þunga alkohóls í
blóðinu, er það öruggt dæmi þess, að ekki sé um ábrif
áfengis að ræða.
3. Sé 0,15% eða meira alkobólmagn í blóðinu er það
glöggt dæmi þess að um ölvun sé að ræða.
Tímarit lögfrœðinga
30