Tímarit lögfræðinga - 01.01.1961, Qupperneq 46

4. Ef rannsókn leiðir i ijós, að áfengismagn er á svið-
inu 0,05%—0,15% að þunga er það atriði, sem áhrif hef-
ur, þegar ákveðið er, hvort um ölvun sé að ræða eða ekki,
en sker á engan hátt úr um, hvort maður skuli talinn ölv-
aður eða ekki.
Þessi notkun blóðrannsóknar þýðir vitaskuld það, að
þegar hún sýnir áfengismagn milli 0,05% og 0,15% ætti
úrskurður sérfræðinga að fylgja rannsóknarskýrslunni,
svo dómstóllinn geti skilið, hvort sá sem ákærður hefur
verið fyrir að aka ölvaður hafi, í skilning laganna, verið
undir áhrifum áfengis. Með skýrslu sérfræðingsins væri
mjög æskilegt, ef eldci nauðsynlegt, að fá aðra greinar-
gerð, er gæfi til kvnna líkamsástand sakbornings við hand-
töku. Lögreglumaður sá, er handtökuna framkvæmdi ætti
t. d. að lýsa hve skýrt hinn ákærði hafi getað talað gengið
beint, lesið og sömuleiðis hvort áfengisþef hafi lagt frá
viturn hans.
Öráðlegt væri að álykta, að rannsókn þessari hafi verið
beitt á sama hátt í öllum ríkjum Bandarikjanna og úr-
slit orðið hin sömu, þar sem hún var höfð við. Islenzkir
lögfræðingar lcvnnu samt að iiafa gaman af þvi að vita,
hvernig lienni er beitt og með hvaða árangri í réttarsölum
borgarinnar Lima i Ohio, en hún er á stærð við Reykjavík.
Ekki er langt siðan farið var að beita blóðrannsókn til
sönnunar i málum varðandi ölvun við akstur. Því er hægt
að gera samanburð á framkvæmd rannsóknanna og nið-
urstöðum dómsstólanna í Lima fyrir og eftir að farið var
að nota blóðrannsókn sem sönnunargagn.
Um eins árs skeið, áður en dómsstólar í Lima fóru að
nota blóðrannsókn sem sönnunargagn, komu fram 126 til-
felli, þar sem um var að ræða akstur undir áhrifum áfeng-
is. 23 þessara sakborninga neituðu sekt sinni og komu
því fyrir dóm. Af þeim voru 13 sakfelldir en 10 sýknaðir.
Blóðrannsókn hafði farið fram í öllum þessum málum
og sýndi hún, að sakborningar höfðu haft í blóði sínu
áfengismagn, sem revndist 0,15% eða þar vfir. Sýkna
40
Tímarit lögfræðinga