Tímarit lögfræðinga - 01.01.1963, Síða 4

aði England, var afkomandi Göngu-Hrólfs í fimmta lið.
Dr. E. A. Freeman, hinn frægi sagnfræðingur, segir um
Xormandíumenn, en orðin eiga engu síður við alla, sem
þátt tóku í þessum vikingaferðum:
„í öllum löndum, sem þeir sigruðu, glötuðust þeir.
Þeir tóku upp tungu og siði, sem ríkjandi voru þar
sem þeir settust að. En um leið höfðu þeir varanleg
áhrif á þjóðareinkenni og lifnaðarháttu þeirra þjóða,
sem þeir hlönduðust.“
í sumum tilvikum komu víkingarnir að óbvggðum
löndum. Það var um landnám að ræða og þar kom hugar-
far þessara víkinga jafnvel betur í ljós. Þar her auð-
vitað fvrst og fremst að nefna ísland, en um leið mætti
benda á evjuna Mön, því að þar komst þingræði á mjög
snemma og mun hafa verið sniðið eftir Gulaþingi. Þing-
menn mættust á velli undir herum himni og er þingið
nú kallað Tymvald Court. Gaman væri að rekja merk-
ingu orðsins „Tymvald“, en út í það skal ekki farið hér.
Það er óþarfi og væri ófyrirgefanleg dirfska af mér
að tala um landnám íslands. Ég vil aðeins biðja þess,
að þið hafið í huga goðorðin fornu.
En nú er til önnur landnámssaga, og er hún að mörgu
leyti svipuð lhnni fyrri, jafnvel þótt eitt þúsund og eitt
ár heri á milli. Það er landnám Vestur-íslendinga.
Að einu leyti var landnámið í Vesturheimi frábrugoið
liinu fyrra, því að þar setiust landnemarnir bæði í óhyggð-
um, tiltölulega langt frá öðrum byggðum, og í hyggð-
um, þar sem annarra þjóða innflytjendur höfðu áður
numið lönd. Hér gefst tækifæri til að veita íslenzkum
landnámsmönnum athygli, bæði út af fyrir sig utan
eiginlegs lögsagnar-umdæmis og í byggðum og fylkj-
um, eða ríkjum meðal innflvtjenda af öðrum þjóðern-
um. Söguríkasta landnámið var auðvitað, þar sem var
algjör óbyggð, en samt bregður fyrir hinu sama íslenzka
eðli og liugarfari, hvar sem íslendingar settust að, en
ekki á svo auðsæjan og auðskiljanlegan hátt.
2
Tímarit lögfræðinga