Tímarit lögfræðinga - 01.01.1963, Síða 13

ur og Dýir stofnuðu. Þeir vörðu þetta slavneska hérað
gegn árásum Tata-Mongóliumanna, sem herjuðu að
austan.
Deildin í íslenzkum fræðum við Háskóla Manitóbafylkis.
Annað dæmi er þátttaka Vestur-íslendinga, þegar haf-
izt var handa um að safna $ 200.000.00 til að stofna
deild á varanlegum grundvelli við háskóla Manitóha-
fylkis í íslenzkri tungu, sögu og bókmenntum. Þar kom
í ljós viðhorf manna, þegar að því virtist vera að koma,
að sumu af því dýrmætasta i fari þeirra væri hætta
búin. Þetta má útskýra bezt með því að gefa ykkur eitt
dæmi. Það eitt er nóg. Þvi að það er svo sláandi.
Ég var staddur úti á landi i islenzkri h}'ggð á vegum
stofnnefndar deildarinnar, og var að tala við mann, sem
kalla mætti óðalsbónda þar vestra. Þess verður að geta,
að nefndin hafði ákveðið, að þar til $ 100.000.00 upphæð
væri náð, vrðu framlög að vera ekki minni en $ 1000.00
frá hverjum manni og allir, sem gæfu þá upphæð eða
meira, teldust stofnendur kennslustólsins. Það var því
annaðhvort um $ 1000.00 eða ekkert að ræða. Þessi bóndi
var giftur maður og átti hörn á skólaaldri. Þau eldri,
sagði hann mér, kynnu dálitið í íslenzku, en væru treg
að tala hana; hin kynnu sama sem ekkert í íslenzlcu.
Þegar ég kom að erindinu, mælti þessi góði íslend-
ingur hreinskilnislega á þessa leið:
Mér þykir vænt um allt, sem íslenzkt er, eir það er
óðum að hverfa. Þarna eru tvær dætur minar að leika
sér við íslenzka vinstúlku. Þær tala allar ensku. Konan
mín er islenzk, hún er að haka pönnukökur og búa til
kaffi. Fyrst eftir að við giftumst, töluðum við islenzku,
en nú er það enska, sem við tölum oftast. Það er orðið
ómögulegt að spyrna við fótum. Móðurmálið er að
hverfa.“
Ég svaraði á þessa leið: „Islenzk tunga er að hverfa
á heimili þínu. Nú ætlum við að byggja henni annað
Tímarit lögfræðinga
11