Tímarit lögfræðinga - 01.01.1963, Síða 34

í Binnenhof, sem reist var seinni hluta 13. aldar og er
ein sögufrægasta b)Tgging Hollands, og í riddarasalnum
setur drottningin löggjafarþingið í september ár hvert.
Dómsmálaráðherra Hollendinga, A.C.W. Beerman setti
þingið við hátíðlega athöfn og við það tækifæri las þing-
forsetinn, P.H. Smits, forseti Hæstaréttar Hollands, upp
kveðju frá dómsmálaráðherra Bandaríkja Norður-Ame-
ríku. Tungumál þingsins voru fjögur: Enska, franska,
italska og þýzka auk hollenzku, og voru ræður manna
þýddar jafnóðum á tungur þessar.
Þingið skiptist i einkamáladeild og refsimáladeild. 1
þeirri fyrrnefndu var til umræðu: Nýskipan réttarfars
í einkamálum, en í þeirri síðarnefndu var umræðuefnið:
Alþjóðleg álirif refsidóma.
Ég valdi mér seinni deildina og get því aðeins -sagt
frá umræðum þar. Umræðuefnið var rætt á víðtækum
grundvelli. Bent var á að hinar auknu samgöngur landa
og heimsálfa á milli liafa skapað ýmis ný vandamál á
sviði afbrota og refsidóma, t. d. um framsal manns, sem
framið hefir afbrot í einu landi en komizt undan til
annars, þar sem háttsemi hans varðar ekki við lög eða
um áhrif þess við ákvörðun refsingar, að sökunautur
hefir sætt áður refsidómi í öðru landi. Til eru samn-
ingar milli einstakra ríkja um sum þessara atriða. Þá
hafa Norðurlandaríkin gert með sér sanming um gagn-
kvæma fullnustu í’efsidóma. En flest eru þessi vanda-
mál ósamningsbundin milli ríkja heims. Hin gjöróliku
refsi- og réttarfarslög, sem gilda i veröldinni, gera málið
mjög erfitt viðfangs. Þegar frá er skilinn hinn sósíalski
heimsliluti gilda einkum þrennskonar lög i þessu efni:
Rómverskur réttur i rómönskum löndum, germanskur
réttur í Mið-Evrópu og engilsaxneskur réttur i ensku-
mælandi löndum. Af þessum ástæðum þótti rétt að taka
mál þessi til umræðu á alþjóðaþingi dómara, sem öðr-
um fremur hafa betri aðstöðu og raunhæfari þekkingu
til að ræða þau og gera um þau tillögur í því skvni að
32
Tímarit lögfræðinga