Tímarit lögfræðinga - 01.01.1971, Síða 79

anna. í»á var bent á, að fram liefði komið í málinu, að
framkvæmdastjóra stefnda liefði verið ókunnugt um fyrir-
mæli þessi, enda hefði hvorki hann né stjórnarformaður
stefnda kynnt sér skjöl viðvíkjandi hleðslu eða smíði m.s.
D og engan tæknilegan ráðunaut hafi þeir heldur haft til
aðstoðar við kaupin. Yrði að telja að þessi háttsemi felldi
einnig óskoraða bótaábyrgð á stefnda fyrir allri þeirri
fjárhæð, sem stefnandi hefði orðið að inna af hendi vegna
skipstapans.
Til enn frekari áréttingar kröfum sínum benti stefn-
andi á, að samkvæmt 147. gr. siglingalaganna bæri stefndi
ábyrgð gagnvart farmeigendum á tjóninu og þann bóta-
rétt befði stefnandi eignazt við greiðslu tjónbóta til þeirra,
skv. 1. mgr. 25. gi'. laga nr. 20/4954 um vátryggingasamn-
inga.
Stefndi reisti sýknukröfu sína i fyrsta lagi á þvi, að
með öllu væri ósannað, að m.s. D hefði farizt vegna ófor-
svaranlegrar hleðslu. í sjóprófunum hefðu skipverjar talið
það skoðun sína, að skyndilegur leki hefði komizt að skip-
inu og þess vegna hefði þvi livolft. A það var bent, að
veður befði verið gott, sjólaust og enginn eða litill straum-
ur þegar skipið hefði farizt, en skömmu áður hefði það
lent i slæmu veðri og þá eldd sézt nein merki þess að
skipið væri óforsvaranlega hlaðið. Þar sem óupplýst væri
af hvaða sökum skipið hefði farizt, taldi stefndi, að líta
vrði svo á, að hér væri um óhapp eða sjóslys að ræða,
sbr. 146. gr. siglingalaganna og því sé að sjálfsögðu ekki
um neina sannaða sök, gáleysi eða vanrækslu að ræða
hjá skipstjórnarmönnum, hvað þá heldur hjá fyrirsvars-
mönnum hins stefnda félags.
í öðru lagi héJt stefndi þvi fram, að hleðsla skipsins
ein út af fyrir sig hefði ekki getað verið orsök sl>Tssins,
þar sem það hefði engin nýlunda verið, að þilfarsfarmur
hefði verið tekinn á skipið. Af þvi mætti vera Ijóst, að
hleðslan hefði ekki getað valdið slysinu, heldur hefði það
verið sönnu nser fyrir stefnanda að halda því fram, að sú
Tímarit lögfræðinga
73