Tímarit lögfræðinga - 01.01.1972, Blaðsíða 22

Vanreifun.
Innkaupastofnun ríkisins liöfðaði mál gegn Skipasmíða-
stöð Njarðvikur h/f.
I stefnu málsins var málvöxtum þannig lýst:
„Skuld þessi er eftirstöðvar af kostnaði við pólska sér-
fræðiaðstoð vegna athugana á dráttarbrautum hér á landi
á árunum 1986 og 1967, og er tilgreind upphæð eftir-
stöðvar af hluta Skipasmiðastöðvar Njarðvíkur h/f í þeim
kostnaði, samkvæmt viðskiptareikningi Skipasmíðastöðv-
arinnar hinn 31. janúar 1967“.
Af hálfu stefnda var ekki sótt þing, og var málið þvi
dæmt samkvæmt 118. gr. laga nr. 85/1936 eftir framlögð-
um skjölum og skilríkjum.
I forsendum dómsins sagði, að málavaxtalýsing í stefn-
um væri bæði ófullkomin og villandi. Nákvæma skýrslu
og eða gögn skorti einkum um þessi atriði:
1. Á hvaða málsástæðum stefnandi reisti kröfu sína
gegn stefnda.
2. Hvaða gæði stefndi eigi að hafa þegið af stefnanda.
3. Með hvaða hætti stefndi eigi að hafa fengið þessi
gæði.
4. Hver heildarkostnaður hafi verið.
5. Hvernig hlutur stefnda í þeim heildarkostnaði hafi
verið reiknaður út.
Síðan segir, að stefnandi hafi lagt fram svonefnda grein-
argerð, en hún hafi ekkert annað að geyma en upptaln-
ingu skjala. Þá hafi stefnandi einnig lagt fram í málinu
tvö ljósrit af viðskiptareikningi, sem sagður sé vera yfir
viðskipti aðila. Fylgiskjöl þau, sem þar sé vitnað til, hafi
ekki verið lögð fram. Viðskiptareikningurinn virðist benda
til þess, að stefndi hafi tekið út vörur hjá stefnanda, en
af stefnunni megi ráða, að stefndi hafi þegið einhvers
konar sérfræðiaðstoð. Stefnandi hafi enga nánari skýr-
ingu á þessu misræmi gefið.
Siðan segir:
„Þar sem málatilbúnaði stefnanda er svo áfátt, sem að
20
Tímarit lögfræðinga