Ægir - 01.01.1997, Blaðsíða 30

Fertugt happaskip...
Birgir Sigurösson er hér með öðrum
yfirmönnum á Gerpi við komu skipsins til
Neskaupstaðar þann 16. janúar árið 1957.
Myndin er tekiri í stjómklefa skipsins. Frá
vinstri: Herbert Benjamínsson, bátsmaður,
Guðmundur Jónsson 2. stýrimaður, Magnús
Gíslason, skipstjóri og Birgir Sigurðsson.

n U M ! i ■ pji

„Meginmálið að bjarga
skipinu og áhöfninni"
segir Birgir Sigurðsson, um sína fyrstu skipstjórnarferð á
Gerpi í Nýfundnalandsóveðrinu í febrúar árið 1958
Birgir Sigurðsson, stýrimaður á Berki
NK á Neskaupstað, var á sínum tíma
stýrimabur og skipstjóri á Gerpi NK.
Hann segist eiga góðar minningar
um Gerpi því skipið hafi verið
afburða gott sjóskip og mjög vel
tækjum búib, miðað við þab sem
gerbist á þessum árum.
Eins og áður hefur komið fram fórst
Goðanesið frá Neskaupstað við Fær-
eyjar hálfum mánuði áður en Gerpir
kom til heimahafnar og með honum
missti Birgir bróður sinn, Pétur Haf-
stein Sigurðsson, sem var skipstjóri á
Goöanesinu í þessari ferð. Minningar-
nar frá þeim dögum þegar Gerpir kom
eru því blendnar.
í febrúar árið 1959 fór Birgir jóm-
frúrveiðiferð sína sem skipstjóri á Gerpi
en hann hafði fram að því verið 1.
stýrimaður. Gerpir hélt, eins og oft
áður, á veiöar við Nýfundnaland þar
sem mörg íslensk skip voru að veiðum.
Skipin hrepptu mikið ísingarveður í
þessari ferð og er veðrið oft kennt við
togarann Júlí sem fórst með allri áhöfn
í þessu veöri.
„Þetta var mikið norðan veður, bæði
hvasst og mikiö frost þannig að ísingin
hlóðst utaná skipið. Við vorum komnir
með fullfermi og ég sá að það var engin
glóra í að reyna að halda upp í veðrið
enda hefði þá hlaðist svo mikil ísing
utan á skipið að þab hefði lagst á hlið-
ina. Við tókum því það ráð að lensa
undan veðrinu og tókum stefnuna á
Ermasund. Þannig keyrðum við undan
veðrinu í sólarhring enda vissum við af
heitari sjó sunnar og vissum ab okkur
væri þar borgið. Morguninn eftir sner-
um við svo til baka og þá þurfti að
berja mikinn ís utan af skipinu og sem
dæmi um magnið var ekki hægt að ná
úr brúargluggunum út á brúina á ísn-
um sem var utan á brúnni," segir Birgir.
Þennan sama morgun kom i ljós ab
togarinn Júlí hefði farist í óveörinu
með allri áhöfn en Birgir segir að þó
svo að fregnir hefbu borist til þeirra af
vandræðum togarans þá hefði Gerpir
aldrei átt möguleika á að komast til
hans. Aðspurður hvernig það hafi verið
fyrir hann að stýra skipinu í þessari
erfiðu veiðiferð segir Birgir ab líkast til
hafi hann aldrei velt því fyrir sér
meban á stóð. Meginmálið hafi verið
að verjast veðrinu og ísingunni og
bjarga skipinu og áhöfninni. „Eftir
þetta hættum við að fara á veturna á
Nýfundnalandsmiðin," segir Birgir.
Gerpir kom með margar nýjungar og
á það var litið sem stórt og vel búið
skip. Um tíma var það annað stærsta
skip flotans en síðan komu þúsund
tonna togararnir svokölluöu, um 200
lestum stærri en Gerpir.
Birgir viðurkennir að útgerðin hafi
ekki gengið sem best þessi ár sem
Gerpir var á Norðfiröi. „En samt var
það svo að síðasta árið var aflinn
mestur. Þannig er þetta oft," segir
hann.
30 ÆGIR