Ægir - 01.05.1998, Blaðsíða 6

Sighvatur Bjarnason, framkvœmdastjóri
Vinnslustöðvarinnar hf. í Vestmannaeyjum ræðir um
uppbyggingarstarf hjáfyrirtækinu á undanförnum
árum, stormasama breytingu á sölumálum
fyrirtœkisins, sameininguna við Meitilinn í Þorlákshöfn
og nýmarkaða landvinnslustefnu Vinnslustöðvarinnar
Tf inn afþeim stjórnendum sjávarútvegsfyrirtœkja á
J-jíslandi sem hafa verið mest áberandi á undanfómum
árum er Sighvatur Bjarnason,framkvœmdastjóri
Vinnslustöðvarinnar hf. í Vestmannaeyjum. Vinnslustöðin er
ekki aðeins í huga hans fyrirtœki sem á að verða meðal
þeirra öflugustu hér á landi í nánustu framtíð - fyrirtœkið er
raunar hans uppeldisstaður þvíþar var hann öllum
stundum sem barn og unglingur í Vestmannaeyjum enda
báðir afar hans meðal stofhenda og faðir hans um langt
árabil stjórnarformaður. Eti lífið hefur ekki verið dans á
rósum í rekstrinum - langt í frá. Sighvatur segist ekki sjá
eftir því að hafa tekist á hendurþað mikla og erpða verkeftii
árið 1992 að koma Vinnslustöðinni upp úr öldudalnum
enda geti hatin ekki talið eftir sér að leggja á sig tnikla vinnu
til að byggja upp öruggt fyrirtœki setn sé einn helsti burðarás
atvinnulífsins í Vestmannaeyjum. „Ég setti mér markmið
þegar ég kom að fyrirtœkinu að á fiinm áruttt tœkist að
koma því íþá stöðu að reksturinn yrði tryggður til framtíðar.
Það verkefni mun taka eitthvað lengri tíma en markmiðinu
er ég staðráðinn að ná og er ekki í neinuitt vafa utn að það
tekst enda er allt það fólk setti kemur að verkefninu, bœði
stjórn og starfsmenn, samhentur og kraftmikill hópur fólks.
Krafturinn setn einkenndi stofnendur Vinnslustöðvarinnar
hf. fyrir fimmtíu áruni er enn til staðar," segir Sighvatur
ákveðinn.
„Afar mínir tveir, Sighvatur Bjarna-
son og Guðlaugur Gíslason, voru með-
al stofnenda Vinnslustöðvarinnar árið
1946 og í fyrstu stjórn þess. Afi Sig-
hvatur var í útgerð á þeim tíma en tók
svo við framkvæmdastjórn í Vinnslu-
stöðinni og var þar til dauðadags árið
1975. Ég man ekki eftir öðru sem barn
6 ÆGIR ------------------------
en vera í nálægð við Vinnslustöðina,
byrjaði fyrst sjö ár gamall að vinna hjá
pabba í saltfiskverkun sem hann átti
með öðrum og síðan byrjaði ég í
Vinnslustöðinni þegar ég var 12 ára.
Vinnslustöðin var alltaf hjartað í at-
vinnulífinu í Vestmannaeyjum á mín-
um uppvaxtarárum en kannski hefur
það aldrei verið eins stór og mikill
hlekkur og í dag," segir Sighvatur þeg-
ar hann rifjar upp minningar um fjöl-
skyldufyrirtækið Vinnslustöðina hf.
Hann segir að afi hans og nafni hafi
talað um ýmislegt varðandi sjávarút-
veginn og innprentað hjá sér áhuga á
greininni.
„Afi Guðlaugur fór aftur á móti í
pólitik og var þingmaður í 20 ár en ég
man að umræðuefnin hjá afa Sighvati
og pabba snerust varla um annað en
fiskvinnslu og aflabrögð. Þótt ég hafi
aldrei kynnst því að vinna við nokkuð
annað á lífsleiðinni en sjávarútveg þá
mun sá dagur eflaust koma. Málið er
bara svo einfalt fyrir mér að það er
gríðarlega skemmtilegt að vera í
kringum sjávarútveginn. Tímabil eins
og loðnuvertíð er þannig að þá er litið
sofið fyrir spenningi og ekki er hugsað
um neitt annað en loðnu," segir Sig-
hvatur. Hann er fljótur að neita þvi að
spenningurinn snúist beint um krónur
og aura fyrir fyrirtækið. „Nei, maður
hefur ekki áhyggjur í þá veruna þegar
loðnan er annars vegar. Það eru allir
hinir dagarnir í árinu sem snúast um
það," segir hann og glottir. „Ég verð
bara hálf vitlaus úr spenningi þegar
loðnan kemur og fer á hverri einustu
vertíð í túr með nótaskipunum. Það er
mjög gaman og gott fyrir mig að sjá
hvað strákarnir eru að gera um borð
og þeir fá þá tækifæri til að koma sín-
um sjónarmiðum til mín. Maður gerir
raunar alltof lítið af því að fara í túra
með skipunum því þetta er mjög gam-
an og nauðsynlegt fyrir stjórnendur."
„Verð hálfvitlaus
úr spenningi
þegar loðnan kemur."