Ægir - 01.05.1998, Blaðsíða 23

SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SJÁVARÚTVEGI
Gunnlaugur Siglivatsson, framkvœmdastjóri Hólmadrangs hf. á Hólmavík, telur aö í
menntakerfinu og innan sjávaríítvegsfyrirtœkjanna sjálfra hafi ekki orðið þœr breytingar
sem umhverfið kallar á. Þannig sé það sameiginlegt verkefhi greinarinnar og
menntakerfisins að menntun komi til móts við þarfir sjávarútvegsins.
Ég held að það sé af hinu góða að
áhugi á endurmentun hafi aukist með-
al vélstjórnar- og skipstjórnarlærðra
manna. Framboð á endurmenntun
fyrir þessa aðila mætti vera meira en
það sem aftur á móti er bagalegt er að
skipulagning grunnnáms taki ekki
stórstígari og hraðari breytingum, í
takt við þörf þeirra starfsgreina sem
nýta sér þekkingu þessara hópa, m.a.
sjávarútvegs. Þetta leiðir til þess að
menntastofnanir sinna endurmennt-
un ekki nægilega vel," segir Gunn-
laugur.
„Reyndin er því sú að mikið af end-
urmenntun þessara starfsmanna er
sinnt af söluaðilum vél- og tækjabún-
aðar, eftir að ákvörðun um kaup á nýj-
um tækjabúnaði hefur farið fram.
Þetta endurspeglast í skorti á nauðsyn-
legri þekkingu þegar ákvörðun um
fjárfestingu í nýrri tækni er tekin hjá
fyrirtækjum í sjávarútvegi. Fjárfesting í
tækni sem hentar ekki er því algengari
fyrir bragðið. Líkt og starfsmenn með
sérmenntun gera auknar kröfur til fyr-
irtækja í sjávarútvegi um endurgjald
fyrir sín störf þá þarf starfsgreinin í
heild að gera auknar kröfur á bæði
menntakerfið og núverandi starfs-
menn um þekkingu sem gagnist fyrir-
tækjunum betur. Það þarf að ná fram
sameiginlegu átaki fyrirtækja og fag-
hópa um skipulag endurmenntunar,
þannig að þekkingin innan fyrirtækj-
anna þróist með breytingum á rekstr-
arumhverfi þeirra."
Pottur brotinn innan
fyrirtækjanna sjálfra
Gunnlaugur segir ekki leika vafa á að
innan fyrirtækjanna í sjávarútvegi sé
líka pottur brotinn varðandi þróun
þekkingar á tímum þegar tæknin tekur
stórstígum framförum. Þegar öllu sé á
botninn hvolft þá verði að viðurkenna
að við íslendingar séum nýjungagjarn-
ir og fljótir að nýta okkur tækninýj-
ungar en oftast þó af meiri áhuga en
skynsemi.
„Sérstaklega finnst mér að skipulag
starfa innan sjávarútvegsfyrirtækja
hafi ekki þróast í takt við tækninýj-
ungar. Þar horfi ég til dæmis til rækju-
verksmiðja þar sem miklar tæknifram-
farir hafa orðið á undanförnum árum.
Fleiri og fleiri störf hafa verið leyst af
hólmi með vélbúnaði en í heild hefur
ekki orðið mikil breyting á samsetn-
ingu starfa. Þannig hefur störfum við
handpillun, eða á hreinsunarbandi í
rækjuverksmiðjum, fækkað við til-
komu pillunar- og hreinsivéla en lítið
er um að sérhæfð störf, sem snúast um
að ná því mesta út úr viðkomandi vél-
um, hafi komið í þeirra stað. Þetta
þýðir að vélvæðingu verksmiðjanna
hefur þannig oft ekki verið mætt með
véla- eða tækniþekkingu í almennum
NGÍU 23