Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1918, Page 8

6
ur sem frumlegastir eruð, best innrættir og mest mannsefn-
in, er ætlað að lyfta lífinu í þessu landi, fegra það, göfga
það og betra. Og þeir, sem mestir verða, geta ráðið hrein-
um og beinum aldahvörfum í lífi þjóðar sinnar, hr«rt henni
áfram til vegs og farsældar.
Mjer virðist sem jeg muni ekki þurfa að færa neinar sjer-
stakar sönnur á þetta. Það liggur í augum uppi. Lækninum
er ætlað að viðhalda hinni likamlegu heilbrigði í þjóðfjelag-
inu og auka hana af fremsla megni. Lögfræðingnum er ætl-
að að gæta heilbrigði hins borgaralega lífs og reyna að hæta
liana og efla með nýjum og betri lögum. Og prestinum er
ætlað að viðhalda hinni sálarlegu heilhrigði manna og sið-
vendui, vinna að sálubót þeirra og sáluhjálp. Göfugt er því
hlutverkið, sem yður er ætlað, hverjum á sínu sviði. tJjer
eigið allir að verða verkamenn í víngarði þess æðsta, þeirr-
ar hugsjónar, að viðhalda líkamlegri, borgaralegri og and-
legri heilbrigði lífsins í þvi þjóðfjelagi, sem þjer eruð bornir
i, lyfta lífinu, fegra það og göfga. Og í þessu er yður meira
að segja ællað að verða forgöngumenn annara.
Þar sem þjer eruð nú kjörnir til þess að verða eins konar
lífsins og Ijóssins riddarar í þessu landi, ætti yður sannar-
lega að vera um það hugað þegar frá upphafi að stunda
nám yðar með kostgæfni og samviskusemi, og það því
fremur sem yður hlýtur að skiljast það, undir eins og þjer
ihugið það, hversu mikið þjóðin leggur í sölurnar fyrir
þessa verðandi forgöngumenn sína.
Þjóðin hefir af vanefnum sínum reist yður hjer dýra
stofnun, sem veitir yður ókeypis tilsögn og undirbúning
undir lífsstarf yðar. Og ef þjer stundið nám yðar vel og
ljúkið því með lofi, þá heitir hún yður heslu trúnaðar- og
virðingarstöðum sinum að launum. Og enda þótl þetla væri
nú ekki svo og þjer lituð alls ekki til launanna, sem fáir
munu þurfa að gera nú, svo Ijeleg sem þau eru, þá ætti
það þó að vera yður ærin hvöt til þess að leggja yður alla
fram, að þjóðin væntir æ hins mesla af yður, sem verðið