Dýraverndarinn - 01.10.1974, Blaðsíða 31

Minningar um
Frá átta ára aldri til þrettán ára,
átti ég engan vin henni fremri -
nema móður mína.
Skjóna bar mig yfir fen og for-
æði í smalamennskum löngu lið-
inna daga. Hún vissi miklu betur
en ég hvað okkur báðum hentaði
best.
Oft á liðnum ævidögum hef ég
hugsað um þessa yndislegu „veru"
hana Skjónu.
Hún ein bar heim heyið af
engjunum — Mikið held ég að
hún hafi oft verið þreytt.
Hana langaði til að eignast fol-
ald, (lítið barn, sem hún myndi
elska og líka til að standa hjá
henni í stallinum), en hún var allt-
af höfð í tjóðri (það er bundin
heima" og fékk því engan „séns".
dýraverndakinn
onu
Svo varð hún gömul og þreytt.
Hún hætti að hugsa um þetta og
hitt - bara vinna húsbændunum
og þjóna þeim til hinstu stundar.
Svo var það vorið 1912, að ég
flutti burtu úr fæðingarsevit minni.
Skjóna stóð á túninu, mjög nærri
lendingunni ....
Fjölskyldan var að kveðja.
Eg fór til Skjónu vafði hand-
leggjum mínum um háls hennar
og kyssti hana í hinsta sinn.
Ég þrettán ára strákurinn grét -
já grét á þessari hugljúfu skilnað-
arstund.
Páll Hallbjörnsson
Lax og
silungsveiði
Eftirfarandi bréf barst til blaðs-
ins frá ónefndri búsmóður og verð-
ur það birt hér óstytt.
Nú er byrjuð lax og silijngsveiði
af fullum áhuga hjá mörgum og
ánægja og gróðavon á hæsta stigi
hjá viðkomandi. En leiða þeir
nokkurntíma hugann að því, að þeir
eru með lifandi verur, sem finna til
eins og þeir sjálfir. Ég hef ekki
heyrt að það væri algengt hjá veiði-
mönnum að rota laxa og silunga
þegar búið er að ná þeim á land.
Þeir lifa dálitla stund á þurru
landi og jafnvel þræddir upp á
kippu áður en þeir eru dauðir.
Sumir drengir slíta oddann, sem
liggur úr kvið dýrsins og í haus-
inn. Miklar þjáningar losnuðu þessi
dýr við ef að allir veiðimenn hefðu
með sér járn til að rota fiskana
með. Það þarf ekki að vera svo
þungt, ef að það er vellagað til þess.
Er ekki hægt að vekja fólk til
umhugsunar um þessi mál. Eða fá
það lögleitt að deyða laxa og sil-
unga á þann hátt. Ég hef sjálf verið
að veiða silung í net og snöggdeytt
þá á þennan hátt jafnóðum og þeir
náðust.
Væri ég dugleg að skrifa í dag-
blöð mundi ég gera það um þetta
mál.
Sendi hér með áheit á Dýra-
verndunarfélagið. Með þökk til þess
fyrir gott og óeigingjarnt starf.
Með rnestu kveðju, húsmóðir
S. D. í. þakkar þetta góða bréf
með þess mjög svo þörfu ábending-
um, svo og þúsund krónurnar, sem
fylgdu með. Þœr komu í góðar
þarfir.
31