Heimir : söngmálablað - 01.06.1936, Side 23

Baítistini
53
Hann hafði mikið yndi af góðum reiðliestum, og var
venja hans að riða út tvær kl.st. daglega, þegar hann
var heima. Þessa íþrótt stundaði liann einnig, þar sem
hann hafði skamma viðdvöl sem gestur i liljómleika-
erindum. Svo var það t. d. í Berlín 1927, þá yfir 70
ára gamall.
Hann trúði á mátt þessarar íþróttar lil ]>ess að við-
halda röddinni og öllum líkamskröftum. Bæði, austur-
rískum, ítölskum og þýzkum tlagl)löðum varð mjög
tíðrælt um hina „eilífu æslcu“ Battistini.
Blaðamenn leituðu oft hjá honum eftir ráðningu á
leyndardómi hans „eilifu æsku“. Hann taldi ])á yng-
ingalind — sem reiðhestar sínir veittu sér — ásamt
reglubundnu líferni vera það eina, sem hann gæti
hent þeim á þessu til skýringar.
Battistini hafnaði öllum tilboðum frá Ameríku. Þar
söng hann aldrei, enda þótt gífurlegar fjáruppliæð-
ir væri i hoði. Honum var ekki féfátt samt og hann
var tengdur óvenjulega sterkum tryggðarhöndum
glæsilegasta tónlistarheimi Evrópu. Viðkvæði lians
var þetla: „Allir hér hera mig á höndum sér, hvers
vegna skyldi ég leita til framandi lieimsálfu?“
Grammófónninn hjargaði frá algjörðri glötun nokkru
af því sem bjargað verður af sönglist Battistini. Það
hefir aðcins borið við, að ísl. útvarpið hefir lofað okk-
ur að heyra söng Battistini af plötum, en þar liefir
verið smátt skammtað. Ekki er að harma það, þótt
hámarkssnillingar séu ekki gjörðir allt of hversdags-
legir í útvarpinu. En á hátíðum og tyllidögum væri
æskilegt að liafa sem fjölbreytilegast dagskráefni af
þessu tæi, og þá verður Baltislini látinn skemmta þar
og mennta hlustendur útvarpsins dálitið oftar, held-
ur en til þessa hefir gjört verið.