Heimir : söngmálablað - 01.07.1937, Blaðsíða 13

Próf. Sveinbj. Svcinbjörnsson
49
ieik. Þá hefir liaun líka samið tónverk fyrir fleiri liljóð-
færi saman og jafnvel fyrir lieila hljómsveit, og veit eng-
inn full deili á þessu, þvi að mikið af þvi licfir aldrei ver-
ið gefið út, en liggur geymt í handritum. Ekki þarf
þetta þó að vera glataður fjársjóður, því að öll syrpan
iiggur hér geymd á Landsbókasafninu, vandlega niður
læst, og getur ekki fengisl aðgangur að henni ennþá
vegna þess að eignaréttinum hefir ekki verið ráðslafað.
Eins og 1‘Iest af þeini lögum, sem íslenzk tónskáld hafa
samið á þessum stutta tima síðan vakningin hófst, bera
lög próf. Sveinhj. Sveinhj. á sér alþjóðablæ, og þá helst
brezkan, sem von er, þar eð hann var mest undir brezk-
um áhrifum, einkum á meðan hann var á sínu bezta
skeiði. Stundum valdi hann sér þó norræn yrkisefni, og
er sagt, að bæði lagið Sverrir konungur og lagið við kvæði
Longfellows Þór, („The Challenge of Thor“) hafi náð
mikilli hylli á Englandi. Þá tók hann og allmörg norræn
!ög og þjóðlög og bjó þau lit fyrir söng og hljóðfæraleik.
Hér kom út eitt hefti af „íslenzkum þjóðlögum4-, sem
Iiann nefndi svo, enda þótt ýms af þeim séu reyndar út-
lend. Eins og tíll var um marga söngnæma menn á þess-
um vakningarlíma, þótti Sveinbirni lítið koma til hins
eldra islenzka söngs. Og tvísöngurinn þótti honum hein-
línis Ijótur. Fyrir þessa menn var nýja tónlistin líka, sem
von var, hreinasta opinberun, borið saman við Grallara-
sönginn, tvísönginn og rimnalögin.
Það má með sanni segja um próf. Sveinbj. Sveinbjörns-
son, að hann var gæddur ósviknu listamannseðli og iðkaði
íónlistina með lifi og sál. Þau orð hafa þó oft fallið, að
ekki væri liann mjög sérkennilegur sem tónskáld. En um
þetta vcrður ekki kveðinn upp rétllátur dómur fyrr en
verk hans liggja fyrír í heild og kostur hefir gefisl að
kynnast þeim i samhengi. Nú má heita að verkin séu
ófáanlegf aðeins lag og lag á stangli á boðstólum.
Þess er nú að vænta, að ekki líði á löngu áður en Lands-
bókasafnið nær eignarhaldi á handritum próf. Sveinbj.