Sunna - 01.03.1933, Blaðsíða 2

162
S U N N A
Skip á sjó.
Það er skammdegi. Ég heyri veðragný á glugganum. Svo
hvarflar hugur minn. Hvernig ætli að það sé á sjónum? Ég
geng fram að glugganum og horfi út á sjóinn. Ég sé öld-
urnar hoppa risavaxnar hér inni við eyjar. Hvað mörgum
sinnum stærri eru þær úti á hafi, þar sem skipin eru að
hrekjast á öldunum, í náttmyrkri og blind hríð? Erfið eru
kjör blessaðra sjómannanna, og margir eru þeir, sem látið
hafa líf sitt í sjónum. Og þegar ég heyri sagt frá því, að
báta vanti úr þessari og þessari verstöð, þá get ég ekki
annað en beðið Guð að gefa það, að þeir komist heilir í
höfn. Mig langar til að vita, hvort flestir drengir verða mér
ekki sammála í því, að við ættum sem flestir að vera í Slysa-
varnafélagi íslands, og styðja með því gott málefni. Ég er
búinn að vera í því í 3 ár, en hefi lítið getað gert fyrir fé-
lagið. Mig langar svo mikið til, að það eignist margar björg-
unarskútur, svo að það geti hjálpað bátum í sjávarháska. Og
haldið þið ekki, drengir og stúlkur, að ef við stöndum mörg
saman og störfum að þessu velferðarmáli, að við getum ein-