Sunna - 01.03.1933, Blaðsíða 22

182
S U N N A
Leðurvinna.
Einföld aðferð við að gjöra smáhluti úr sútuðu sauðskinni,
með uppdrætti til skreytingar:
Peningabudda eða smátaska (veski). Aðferð: Sniðin fer-
hvrnd, hornrétt skinnbót, tvöfalt lengri en hún er breið, brotin
í þrjá jafna parta þvert á
lengdina, eins og 1. mynd
sýnir.
Partarnir A og B verða
síðan saumaðir saman á
röndunum og mynda þá í-
látið (vasann), en parturinn
C verður lokið.
Á lokið er svo látinn upp-
dráttur. Er hann fyrst teikn-
aður á gagnsæjan pappír
(smjörpappír). Skinnið er
vætt með vatni í baðmullarhnoðra, eða mjúkum svampi, jafnt
yfir allt. Af dropum koma blettir, er ekki hverfa, þegar skinnið
þornar. Gagnsæi pappírinn er látinn ofan á lokið og dregið
niður í línur hans með málmteini eða blýanti. Mótast þá upp-
drátturinn auðveldlega niður í votf, gljúpt skinnið. Þá er upp-
drátturinn litaður, ef leðurlitir eru fyrir hendi. (Anelinlitir eru
góðir, uppleystir í vatni). Skinnið verður að þorna vel, áður
en og eftir að litað er, ef liturinn er leystur upp í olíu.
Því næst er leðrið vætt og dregið nokkuð þétt með þrykki-
járni niður í útlínur uppdráttarins. Aðrar línur mega ekki vera
eins greinilegar. Þá er botninum næst uppdr. þrykkt niður með
flata enda þrykkijárnsins. Er það þó ekki nauðsynlegt.
Fóður má hafa úr þétt ofnu efni, en þó er betra, að hafa
það úr þunnu skinni. Það er haft af sömu stærð og ytra
borðið eða að eins styttra, því að annars leggst það í ó-