Sumargjöfin - 21.04.1927, Blaðsíða 18

18
SUMARGJÖFIN
um sem var samboðin. Þarna stofnaði
hann þessa skóla, sem störfuðu frá
morgni lil kvölds, og mæðurnar fóru til
vinnu og fylgdu börnunum sínum fyrst
í skólann, sem varð þannig þeirra annað
heimili. Skólarnir voru reknir af fje því,
sem sparaðist við hina góðu umgengni
leigjendanna. Skólarnir voru þannig eign
heimilanna og allir keptust við að eiga
þar sinn hlut. Sltólar þessir urðu á ör-
stuttum tíma heimskunnir og kennarar
foreldrar og alskonar ferðamenn streymdu
frá öllum löndum til að sjá og læra
Montessori skírði þessa skóla sína „Hús
og heimili barnanna". Að segja frá lífinu
í þéssum skólum yrði of langt mál í þetta
sinn.
„Gefðu barninu frelsi“, segir María
Montessori, við foreldra og kennara
„Hættu að leggja því lífsreglurnar. Láttu
sem minst á þjer bera. Veittu barninu
þau verkefni og tæki, sem gera það fær-
ast að el'la og glæða meðfæddar gáfur
sínar.
Vertu alstaðar nálægur til að hjálpa
og leiðbeina þegar þess er þörf, en gerði
ekki neitt fyrir barnið, ef það á einhvern
hátt getur gert það sjálft. Þá mun þess
sanna og náttúrlega eðli taka að þrosk-
ast og eflast eins og fræið, sem lagl er
góða og frjósama jörð“.
Fljótlega barst jressi hreyfing til Eng-
lands og Ameríku, og ]iar komu upp
barnaheimili, barnagarðar og skólar
anda þessarar hreyfingar, og þaðan barsl
hún aftur út til allra landa menningar-
innar. Til Norðurlanda einna seinast. t
Danmörku er hreyfingin orðin mjög kunn
og á marga starfs- og forvígismenn, sem
kvaddir hafa verið til Noregs og Sviþjóð-
ar til að halda fyrirlestra og leiðbeina
við stofnun skóla og heimila.
Barnasálarfræðingurinn danski, J)r. Sig
Næsgaard, hefur ritað allmikið um þessi
efni, t. d. nú nýlega bók, sem hann nefnir:
Fremtidens Skoler, og nú í vetur aðra:
Egelundsskolen, — uin barnaheimilið,
sem jeg heimsótti í sumar og jeg ætla
að segja ykkur ofurlítið frá.
Barnaheimili þetla starfar í anda M.
Montessori, en er ]»ó alveg sjerstakt i
sinni röð að ýmsu leyti.
Uppeldisstofnunin Egelundshuset stend-
ur vestan við Hróarskeldufjörðinn á ynd-
isfögrum stað, þar sem skiftast á skógar,
blóm- og matjurtagarðar með skinandi út-
sýni yfir fjörðinn og bygðina að austan-
ve'rðu. Kippkorn er til næstu bæja, sem eru
sveitabæir. — Heimilið er níu ára gamalt
og stofnsett af núverandi skólastjóra þess
og heimilisföður — J. Rosbach. Hann er
lærður lögfræðingur, en hefur aldrei feng-
ist við lögfræðistörf. Þó að hann sje enn
ungur maður hefur hann um langan tíina
haft ást á uppeldisfræðinni og með ó-
þreytandi elju, óbifanlegri sannfæringu og
staðfastri trú á mátt uppeldisins, bar-
ist á inóti öllu því öfuga og sjúka í menn-
ingunni, er harðast kemur niður á sak-
lausum börnunum, en þeim er sniðin öll-
um sami stakkur og að meira og minna
lejdi gert ófært að ganga sínar eigin göt-
ur. Hann hefur barist fyrir ]iessu heim-
ili við fátækt og oft og tíðum misskilning.
En hann hefur hvergi hopað og hahlið
fast við hugsjónir sínar, enda á heimilið
líka marga góða vini, sem svo að segja
vaka þar yfir og gleðjast af hverri nýrri
hreyfingu og vexti. Margir koina þar
gestir, útlendir og innlendir, og dvelja
þar styttri og lengri tíma til að sjá þar
alt, heyra og læra.
Heimilið ber sig að mestu leyti sjálft.
Fyrst og fremst eru það meðgjafir barn-
anna, sem þó vill ganga allskrykkjótt að
fá inn frá sunium. Svo eru þar mjög stór-
ir matjurta- og ávaxtagarðar, sem heim-
ilisfólkið, stórt og smátt, vinnur að. Styrk