Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1933, Síða 14

12
úTVARPSÁRBóK
Nýju öldulengdir útvarpsstöðva.
Eins og flestum lesendum árbókarinnar mun kunn-
ugt vera, var á síðastliðnu vori haldin enn ein ráð-
stefnan til þess að ræða um og reyna að finna heppi-
lega lausn á öldulengdavandræðunum. Er nú búið
að berjast við þetta fargan í allmörg ár og lítið orð-
ið ágengt. Skal hjer skýrt frá því lielsta, er gerst
hefir.
Á-árinu 1925 fjölgaði útvarpsstöðvum hjer í álfu
svo mjög, að- fyrirsjáanlegt þótti, að eitthvað yrði
að gera til þess að koma í veg fyrir að stöðvum yrði
hlaðið niður með svo nálægum öldulengdum, að trufl-
anir gætu hlotist af. Var þá stofnað alþjóðasam-
band útvarpsins (Union Internationale de la Radio-
phonie — seinna breytt í Radiodiffusion), sem boð-
aði til umræðufundar um öldulengdir stöðvanna.
Árangurinn af þeim fundi var svonefnd Genf-áaúlun
(árið 1926) og var eftir henni öllum starfandi og
áætluðum útvarpsstöðvum í álfunni úthlutað öldu-
lengdum innan takmarkaðs sviðs.
Pessi ráðstöfun stoðaði nú ekki mikið, því að sum
ríkin fóru alls ekki eftir henni, auk þess bættust
nýjir erfiðleikar við. Til ársins 1928 var hávaðinn
af öllum útvarpsstöðvum af líkri stærð og gamla
útvarpsstöðin hjer í Reykjavík, 1 til 1 kw í loft-
neti, en á því ári var farið að byggja stærri stöðv-
ar og jukust þá erfiðleikarnir að miklum mun. Var
þá, í janúar 1929, samin ný áætlun, kend við Brussel,
sem seinna á árinu var samþykt. á alþjóðafundi í
Prag og hlaut nafnið »Prag-áætlunin«.