Melkorka - 01.12.1962, Side 15

—
Lorna Dún
Sé til ást og œtluð mér,
ást mín, komdu þá. —
Ást mín ber þeim einum,
er ást mér vekja má.
Sýndarást og heilög heit
heimta’ eg ei af þér;
en ég vil þú vitir,
hvers virði þér ég er.
Sé mín ást um annað fram,
ósk og takmark þitt,
hve hún er þér auðkeypt
er þá gildi mitt.
Ef þig seiðir samt mér frá
sœludraumur nýr,
vildi’ eg að ég yrði
þér ofurkœr og dýr.
(Þýtt úr ensku).
v ___________________)
aldrei komið boðleg vara. En þeir sem hafa
fengið þaðan góða vöru og eru Sjálfstæðis-
flokksmenn þora ekkert að láta uppi um
sína vöru. Austurviðskiptin skulu vera vond
hvort sem þau eru það eða ekki.
Hversvegna geturn við aldrei fengið al-
mennilega nælonsokka vestan frá? í mörg
ár allt frá stríðslokum hafa sokkar verið svo
lélegir vestanfrá að þeir duga einn dag í
senn og eru þá orðnir að streymandi lykkju-
föllum. Þó tekur þessi varningur allan spari-
skilding flestra kvenna í Reykjavíkurborg.
Það færi illa fyrir framleiðendum vestanfrá
ef þeir færu nú að framleiða við almenn-
ingshæfi.
Það er alveg verið að drepa mann með
óskalögum. Þau eru á hæsta styrkleik úti í
bakaríi, inni í áætlunarbíl og meðfram endi-
langri götunni sem þú gengur.
í Parísarborg (t. d.) er nefnd sem vinnur
að minnkuðum liávaða á vinnustöðum og á
götum úti. Það er álitið að fólk verði tauga-
veiklað af liávaða stórborganna.
En hér heldur Sigga áfram að senda kær-
ar kveðjur til Gunnu og Möggu og eftir
nokkur ár getum við sem eitt sinn unnum
hljómlist ekki heyrt rekið upp bofs hvað þá
hlustað á Eyðisandinn.
„Aldrei hélt sú er þetta ritar,“ að hún
inundi nenna að liorfa á sjónvarp. Þó fór
það svo, þegar ég var stödd í öðru landi, að
ég horfði alltaf á sjónvarp í fréttatíma og
fannst það þá, þegar allt kom til alls, fróð-
legt og skemmtilegt. í sjónvarpi fær maður
atburði og heilar heimsálfur inn í herbergi
til sín. Mér varð á að hugsa að aldrei gætum
við komið upp sjónvarpi sem mynd væri á
heima á íslandi. Þá hafði ég lieyrt ávæning
af því að við ættum að fá sjónvarp á íslandi.
Og skömmu síðar komst svo fréttin í almæli,
það skyldi enginn slordónaliáttur verða á ís-
lenzka sjónvarpinu, því íslendingar þyrftu
ekkert að leggja til sjálfir, ekki einu sinni
málið, það kæmi beint frá Keflavíkurflug-
velli.
N ú urðu nokkrir góðir menn til mótmæla
en umhyggja liinna ábyrgu fyrir þeirn amer-
ísku bar allt nöldur og mótmæli ofurliði.
Við skyldum ekki vera með neina minni-
máttarkennd.
Og það varð. Morgunblaðið fór strax að
auglýsa sjónvörp og sjónvarpsáhorfendur á
síðum sínum. Það mátti sjá fjölskyldur sitja
frammi fyrir girnilegum, smörtum sjón-
varpskössum og glápa hreint eins og alvöru
ameríkanar og ekkert innfætt pakk.
MELRORKA
51