Vesturland

Árgangur

Vesturland - 24.12.1945, Blaðsíða 10

Vesturland - 24.12.1945, Blaðsíða 10
182 VESTURLAND Senn koma jólin. Úr barnasögunni: Litlu stúlkurnar í hvíta húsinu. Eitt nóvemberhret nægði til þess að reyta seinustu skræln- uðu blöðin af trjánum. Nú stóðu þau þögul og dapurleg og teygðu blaðlausar greinarnar eins og nakta, horaða arma til himins. Það var eins og þau væru að biðja himininn að gefa sér aftur ljós og yl. Það var orðið óvistlegt úti. Og þó gekk fólkið i hvita hús- inu daglega skemmtigöngu. Telpurnar skoppuðu á und- an, en pabbi og mamma komu í hægðum sínum á eftir og ræddu einhver áhugamál sín. „Stúlkur, gangið uppréttar, berið ykkur fallega!“ heyrðist pabbi kalla snjöllum rómi. Inni í skóginum var nokkurt skjól. Allt í einu nam Inga staðar og rétti fram vinstri handlegg- inn. Hvítar, undurfagrar smá- stjörnur settust léttilega á bláu flauelsermina hennar. „Nei, Helga, það er farið að snjóa!“ Eldri systirin nam líka stað- ar og fór að athuga gráu ský- flókana á himninum. „Já, það er satt, það snjóar. Ó, nú koma bráðum jólin og jólasveinarnir og jólatréð!“ Telpurnar hlupu á móti for- eldrum sínum og hrópuðu með miklurn fögnuði: „Pabbi, mamma, það snjóar, það snjóari“ Brátt voru þau öll orðin hvít af snjó frá hvirfli til ilja. Þau litu út eins og jólakarl- inn. Á morgun getið þið farið í snjókast, ef það heldur áfram að snjóa svona í nokkrar stundir. En þið verðið samt að kasta varlega, svo að þið meið- ið engan“, sagði pabbi. Nú kom skemmtilegur tími. Fríða ók stundum systrunum á sleða í skólann. Þá sat Inga framan á sleðanum og iðaði af kæti. „Ég er ökumaðurinn“, sagði hún. „Fríða er fjörugi hestur- inn minn“. Og þegar skólanum var lok- ið á daginn, var gaman að ösla snjóskaflana á heimleið- inni. öll trén háru stórar og þungar snjóhettur á kollinum. „Það er gott, nú verður þeim ekki kalt á höfðinu“, sagði Inga ánægjulega. Nú voru systurnar allt af kafrjóðar í vöngum og glor- hungraðar, þegar þær komu heim úr skólanum. Einn dag- inn, þegar systurnar komu heim allar snjóugar, tók mamma á móti þeim með þessum orðum: „Farið þið nú í þurra solcka og setjið upp inniskóna ykkar, svo að þið fáið ekki kvef. Seinni partinn í dag ætlar pabbi að fara með ykkur út í garðinn og hjálpa ykkur til að búa til stóran snjókarl. Þið verðið að finna eitthvað, sem má hafa fyrir augu“. „Já“, sögðu telpurnar með á- kefð, „kol eru ágæt. Má ekki Friða gefa okkur tvo kola- mola? Og rauðan munn verð- ur hann að hafa. Niðri i kjall- ara er rauður múrsteinn. Þá höfum við allt, sem til þess þarf. Þetta skal verða gaman“. „Eitthvað þurfið þið að láta hann hafa í höndunum“, sagði mamma. „Hérna eru nokkrar víðigreinar, sem pabbi hefur sniðið af. Þið skuluð binda þær saman og búa til úr þeim vönd handa karlinum. En fyrsl skulum við borða miðdagsmat- inn, og svo skrifar Helga stíl- inn sinn. I kvöld les hún svo undir morgundaginn“. „ Um kvöldið sat mamma í makindum inni í hlýrri stofu með dætrum sínum. En úti i garðinum stóð snjókarlinn bi- sperrtur eins og varðmaður með stóran vönd í hendinni. Það var-búið að kveikja, ljós i stofunni. Á borðið var breidd- ur útsaumaður dúkur, og á honum stóð skál með brúnum piparkökum og hnetum. Syst- urnar kepptu hvor við aðra að brjóta hnotskeljarnar til þess að ná í kjarnana. „Látið þið nú ekki skeljarn- aj’ falla niður á gólfið“, á- minnti mamma. „En takið eft- ir; nú skuluð þið ráða gátu: íkorninn étur í erg og gríð, en alltaf stækkar þó hrúgan. Hvernig á að skilja þetta?“ Mamma brosti og horfði glettnislega ýmist í brúnu eða bláu augun. Nú varð löng þögn og um- hugsun. „Þetta getur ekki verið“, sagði Helga. loksins. „Þegar ég til dæmis borða súkkulaði- töflu, þá minnkar hún alltaf, en stækkar ekki“. „Og þegar ég brýt hnetur“, bætti mamma við, „þá stækkar skeljahrúgan alltaf. Er það ekki rétt?“ „Jú, auðvitað. Mér bara datt þetta ekki í hug“, sagði Helga. „En ég kann líka gátu. — Kennslukonan sagði okkur hana í dag. Hún er svona: Á akrinum sátu ellefu spörvar, þá kom hann kisi í hópinn. Hve margir voru þar þá?“ „Þetta er enginn vandi. Það verða auðvitað tólf“, sagði Inga, og það var auðséð á henni, að þessi gáta þótti henni ómerkileg. Mamma tók í sama streng- inn og sagði, að þetta væri rétt hjá Ingu, 11 og 1 væri 12. „Nei, þetta er samt skakkt. Kötturinn vill éta fuglana, og þessvegna fljúga þeir allir ÞAKKARAVARP! öllum þeim — skyldum og vandalausum — sem glöddu mig á áttræðisafmæli minu 10. des. s. 1. með góð- um óskum — skeytum og gjöfum, þakka ég kærlega af heilum liug. Kristín Friðriksdóttir. Silfurgötu 5. Isafirði. Hugheilar þakkir til ykkar allra sem á allan hátt með gjöí'um, árnaðaróskum og heimsóknum gerðu mér 70 ára afmælisdaginn 11. þ. m. gleðilegan. Heill og hamingja fylgi ykkur öllum. Gleðileg jól og farsælt nýár! Elis Ólafsson. illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllll^ Smjörlíkisgerð Isaf jarðar h. f. | Verzlun Elíasar J. Pálssonar, | | Isafirði, 1 óska öllum viðskiptavinum gleðilegra jóla og farsæls nýárs, með þökk fyrir viðskiptin | á líðandi ári. | Iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii...iiiiiiiiiiiniiiiiii! GLEÐILEG JÓL! GOTT NÝTT ÁR! Þökkum viðskiptin á líðandi ári. H. f. Shell á Islandi, Tlmboðið á Tsafirði. GLEÐILEG JÓL! GOTT NÝTT ÁR! ^ Þökkum viðskiptin á líðandi ári. | Olíuverzlun Islands h. f., | | Umboðið á Isafirði. | !^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii| GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NÝTT ÁR! Þakka viðskiptin á líðandi ári. | Borghildur Magnúsdóttir. | liíiimnii..................iiiiiiii............................................................niii| GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NÝTT- ÁR! | Þakka viðskiptin á líðandi ári. | | Guðmundur Sæmundsson, | | málarameistari. | iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiii

x

Vesturland

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vesturland
https://timarit.is/publication/633

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.