Búnaðarrit - 01.01.1984, Page 9
Halldór Pálsson
Varla munu vera skiptar skoðanir um það, að Halldór
Pálsson, frv. búnaðarmálastjóri, hafi á margan hátt verið
einhver mikilhæfasti maður sinnar samtíðar, fluggáfaður,
hámenntaður, logandi áhugamaður, starfsmaður með af-
brigðum, djarfur í tali og óhræddur að halda fram sínum
skoðunum þó þær mættu á stundum andbyr, vinmargur,
glaðsinna og gæddur einstakri frásagnarlist og kímnigáfu.
Halldór var meira en meðal maður á hæð. Hann var í
æsku og fram eftir ævi grannholda og skarpleitur og fremur
stórskorinn, með fallegt, rauðbirkið hár og gáfulegt og
drengilegt yfirbragð. Halldór fríkkaði með aldrinum og
þrátt fyrir tæpa heilsu í allmög hin síðari ár, hélt hann sér
prýðilega vel og hefði gjarnan minnt á fimmtugan mann
þegar hann hvarf sjónum okkar nærri 73ja ára gamall.
Það sem einkenndi Halldór mest var hans glaða lund, því
hvar sem hann var og í hvaða félagsskap, þá var glaumur og
gleði í kringum hann, alltaf þegar vinnuálagið leyfði það.
Hann var alltaf mjög málhress og hafði frá mörgu að segja,
og þess utan bjó hann yfir frábærum ræðumannshæfi-
leikum, alltaf ferskur og aldrei leiðinlegur hvert sem
umræðuefnið var, en sérstaklega tókst honum upp, þegar
hann flutti tækifærisræður, því að þá naut sín best hans
mikla kímnigáfa og hin ótrúlega hugkvæmni, sem við flest
slík tækifæri beindu ræðu hans inn á óvænta og forvitnilega
stigu.