Búnaðarrit - 01.01.1984, Side 20
BÚNAÐARRIT
xviii
grunni undir fjárræktina á stóru svæði á landinu, sem hún
hefur búið að síðan.
Nokkru eftir fjárskiptin fóru sútunarverksmiðjur hér á
landi að verka gærur í meira mæli en þekkst hafði fram að
því, og um það leyti fóru Svíar að sækjast eftir gráum
gærum. Á ferðalagi, sem Halldór fór um Svíþjóð 1960,
heimsótti hann Thord Stille, verksmiðjustjóra í Tranás, og
við það tækifæri var gefið undir fótinn með það, að góðar
gráar gærur yrðu borgaðar á tvöföldu verði. Um þetta leyti
var almennt orðið vitað hvernig grái liturinn erfðist, og
gripu bændur við þessari gráu ræktun opnum örmum.
Halldór sá fljótt að hér gæti verið hætta á ferð, þar sem
öðrum eiginleikum sauðfjárins yrði sinnt minna og því yrði
ávinningurinn jafnvel neikvæður. Hér sannaðist enn það,
sem oft hefur komið í ljós, að í kynbótum þarf að líta til
allra átta og vissast að flýta sér hægt. Þegar framhalds-
deildin á Hvanneyri var stofnuð árið 1948 tók Halldór að
sér að kenna þar sauðfjárrækt og sauðfjárdóma. Hann
kenndi þarna 5 fyrstu árgöngunum, og get ég borið um það,
vegna þess að ég var þar prófdómari, að betur undirbúnir
búfræðikandidatar í sauðfjárrækt hafa þá vart verið útskrif-
aðir en þessir árgangar, sem Halldór kenndi, enda hafa
margir þessara manna orðið mjög duglegir leiðbeinendur í
sauðfjárrækt. Halldór hafði einnig þann gagnlega sið að
safna að sér hópi ungra búfræðikandidata í fjárrag eða
kjötrannsóknir að Hesti á haustin, og það var að sjálfsögðu
ómetanleg viðbótarkennsla og þjálfun.
Það mun hafa verið árið 1946, að sauðfjárræktarráðu-
nautar Norðurlanda hittust og ákváðu að gera það á tveggja
ára fresti til skiptis í hinum ýmsu löndum og bera saman
bækur sínar. Það mun hafa verið Halldór Pálsson, sem lagði
grunninn að þessu samstarfi, og ég hef tvívegis átt þess kost
að sitja þessa fundi, og tel ég það samstarf hafa verið mjög
gagnlegt, en þó er rétt að undirstrika að í því samstarfi
hefur Island verið stóri bróðirinn.