Búnaðarrit - 01.01.1984, Page 27
BÚNAÐARRIT
XXV
eigin reynslu um, að íslenska féð bjó yfir svo fjölþættum og
mikilvægum erfðavísum, að algjör óþarfi væri að flytja inn
erlend kyn. Þegar ég fór að finna dilkaföll hér á landi, sem
jöfnuðust fullkomlega á við það besta, sem ég hef séð
erlendis, fannst mér björninn unninn þótt tíma myndi taka
að fá allan þorra fjárbænda til þess að velja féð þannig, að
það yrði á tiltölulega skömmum tíma samstætt fyrsta flokks
holdafé, samhliða því, að það viðhéldi hinum ágætu ullar-
eiginleikum og frjósemi, og mjólkurlagni héldi áfram að
aukast."
Halldór hafði alla tíð mikinn áhuga á landsmálum og
hafði gaman af að karpa við kunningjana um pólitík og
hann var einn þeirra, sem hafði ekki síður gaman af að deila
við andstæðinga sína í pólitík, en að þurfa að samsinna
flestu með samherjum sínum.
Halldór skipaði sér lengst af ævi í flokk Framsóknar-
manna og var lengi í miðstjórn flokksins. Hann var þar eins
og annars staðar atkvæðamikill og lét mikið að sér kveða,
einkum við mótun landbúnaðarstefnu flokksins.
Annars var hann mjög frjálslyndur í skoðunum og
kunningjahópurinn eða samstarfsmenn hans voru ekki
valdir eftir stjórnmálaskoðunum.
I einkalífi sínu var Halldór mikill gæfumaður. Hann
eignaðist þá konu, sem hann unni allt frá skólaárunum,
Sigríði Klemensdóttur frá Húsavík, og voru þau einstaklega
samhent bæði á heimili sínu þegar gesti bar að garði og
einnig á ferðalögum jafnt innanlands sem utan. Sigríður var
alltaf með Halldóri eftir að heilsan bilaði og gætti hans og
hjálpaði honum á allan hátt. Heimili þeirra var fallegt og
var gaman að koma þar og deila geði við þau. Þau áttu
ekki börn, en bróðurbörn Sigríðar, sem áttu heima í sama
húsi, sóttu til þeirra Halldórs og Sigríðar og litu á þau sem
aðra foreldra sína.
Halldór lést að morgni þess 12. apríl 1984 og var
banamein hans hjartabilun. Þó að hann væri orðin gamall