Búnaðarrit - 01.01.1984, Page 237
BÚNAÐARÞING
209
Greinargerð:
Gildandi reglur um snjómokstur munu í aðalatriðum
vera frá árinu 1980. í þeim er kveðið á um, hvernig haga
skuli snjómokstri á einstökum leiðum. Sumum leiðum er
haldið opnum fyrir daglega umferð, en öðrum sjaldnar,
þ. e. tvisvar í viku, einu sinni í viku eða hálfsmánaðarlega,
ef veður leyfir.
Þetta gildir fyrst og fremst um stofnbrautir, en þjóð-
brautir og sýsluvegir eru sjaldnar opnaðir, og í mörgum
tilfellum þurfa viðkomandi sveitarfélög að greiða kostnað-
inn við moksturinn að hálfu. Með þessu skapast mikið
misræmi milli sveitarfélaga eftir því, hvernig þau liggja við
þeim aðalsamgönguæðum, sem Vegagerð ríkisins annast
alfarið um og kostar snjómokstur á.
Framlög á fjárlögum til einstakra sveitarfélaga vegna
snjómoksturs hafa verið lág og aðeins veitt til hluta þeirra.
Þessi framlög standa því ekki undir verulegum kostnaði við
snjómokstur og jafna því misræmið ekki nema að tak-
mörkuðu leyti. Jafnhliða hækkun þessara framlaga má
hugsa sér einhverja tilfærslu á fé frá þeim vegum, sem
oftast eru opnaðir, til hinna, sem sjaldan eða aldrei eru
mokaðir, og létta þannig undir með greiðslu á kostnaði við
snjómokstur í afskekktum, snjóþungum sveitum, þar sem
ekki er um aðrar samgönguleiðir að ræða til viðkomandi
þjónustustöðva en þjóðvegi (þ. e. hvorki á sjó né með
flugvélum).
Nauðsynlegt er að setja reglur um snjómokstur á þeim
leiðum, sem heimaaðilar kosta mokstur á á móti Vegagerð-
inni. Eðlilegt er, að þær reglur verði fyrst og fremst
mótaðar af þeim heimaaðila, sem annast greiðslu á móti
Vegagerðinni. Það ætti að tryggja raunhæft mat á nauðsyn-
legri þjónustu annars vegar og hóflegum kostnaði hins
vegar.
Þá er sanngirnis mál, að kostnaði við snjómokstur, sem
greiða þarf á móti Vegagerðinni, sé jafnað niður á stærri