Búnaðarrit - 01.01.1984, Side 258

230
BÚNAÐARRIT
og fyrsta flokks. Að öðru leyti má segja, að hlutfall milli
flokka þokist lítillega upp og ofan á þeim árum (síðan
1977), sem kostur hefur verið á að bera saman, og má
eflaust finna á því ýmsar skýringar út frá árferði og fleiru.
Þrátt fyrir þetta er þó augljóst, að fyrrnefndar tölur bera
að minnsta kosti ekki vitni um framfarir í ullarframleiðslu á
þessu tímabili. Ástæðulaust er að una kyrrstöðu í þessum
efnum, enda ber flokkun með sér, að hér er mikið svigrúm
til umbóta.
Þar er um tvö svið að ræða:
1. Ullarmeðferð.
Þar þarf margs að gæta, bæði því, er varðar húsvist og
rúningstíma. Niðurstöður bútæknideildar benda til, að við
gerð fjárhúsa skipti að þessu leyti mestu máli góð loftkæling
án innfennis, heppileg gerð gólfgrinda í öllum fjárhúsum,
og þar virðast málmristar hafa verulega yfirburði. Einangr-
un virðist skipta minna máli, en hefur þó verulega þýðingu
að dómi margra bænda. Um þessi atriði öll, sem einnig
varða almenna hreysti fjárins, þarf að leiðbeina rækilega
með tilliti til nýbyggingar, lagfæringar og endurnýjunar á
umbúnaði. Þá er þrifnaður í umgengni með hey mikilvægur
og notkun slæðigrinda í görðum mjög til bóta. Haustrúning-
ur í venjulegum skilningi er til eyðileggingar á ull, og þarf
því að hverfa sem næst.
2. Kynbætur sauðfjár.
Þar er mjög mikið að vinna enn, þó þokazt hafi í rétta átt.
Einstakir bændur, kynbótanefnd, forsjármenn sæðinga-
stöðva og sauðfjárdómara þurfa jafnan að taka tillit til
ullargæða við val kynbótafjár. Ætla má, að sú breidd sé
orðin í úrvali kynbótahrúta, sem bera af að afurðasemi og
holdafari, að hægt sé að hafna úr þeim hópi þeim hrútum,
sem líklegir eru til að spilla ullargæðum. Varðveita þarf á
hinn bóginn dýrmæta ullareiginleika einstakra fjárstofna og