Búnaðarrit - 01.01.1984, Page 259
BÚNAÐARMNG
231
kynbæta þá að vaxtarlagi og holdafari, svo að nýtist í
samræktun allra eðlilskosta í íslenzku sauðfé, eins og jafnan
hefur verið stefnt að. Beita þarf einnig ullar- og gærumati á
þann hátt, að það sveigi ræktun að fyrrgreindum mark-
miðum. Áríðandi er að tryggja sem bezt samræmi í mati og
leita hagkvæmra leiða til að meta ull við afhendingu frá
framleiðanda og án langrar geymslu við misjöfn skilyrði,
þannig að bóndanum, sem framleiðir, verði ljóst, hvaða
gallar í eiginleikum eða meðferð ullarinnar verðfelli vöru
hans. Með tilliti til þess þjóðhagslega gildis, sem ullarfram-
leiðslan hefur vegna séreiginleika íslenzkrar ullar, er nauð-
synlegt, að ullarverð sé svo hátt, að bóndinn telji það skipta
verulegu máli fyrir sig að hirða ullina og vanda til meðferð-
arinnar.
Ræktun og hirðing, sem leiða til aukinna tekna af
hverjum grip án verulegs tilkostnaðar, er ósvikinn heima-
afli.
Mál nr. 30
Erindi Búnaðarsambands Suðurlands um bœtta
verzlunarhœtti við sölu á lambakjöti.
Málið afgreitt með eftirfarandi ályktun, sem samþykkt var
með 25 samhljóða atkvæðum:
Búnaðarþing telur, að miklu varði fyrir íslenzkan land-
búnað og búsetu í sveitum, að það takist að afla viðunandi
markaða fyrir dilkakjöt og örva sölu á því innanlands og
erlendis.
Þingið bendir á, að mál þetta er fjölþætt og yfirgrips-
mikið, og margir aðilar eiga þar hlut að máli.
Því ályktar Búnaðarþing að kjósa þriggja manna milli-
þinganefnd til þess að athuga kjötsölumálin, og hvaða
úrbætur á því sviði væru líklegastar til þess að skila auknum
árangri.
17
L