Búnaðarrit - 01.01.1984, Page 281
BÚNAÐARÞING
253
Búnaðarfélagi íslands umsjón með tilteknum verkefn-
um, og er meðal þeirra „notkun tölvu við gerð allra
markaskráa og færslu á markaskrá fyrir allt landið“. Af
orðalagi málsgreinarinnar er naumast nógu ljóst,
hverjum er ætlað að taka ákvörðun um tölvunotkunina
í upphafi. Því leggur Búnaðarþing til að málsgreinin
orðist svo:
„Ráðherra getur í reglugerð ákveðið, að öll mörk í
landinu skuli sameiginlega færð í tölvu í umsjá Búnað-
arfélags íslands til að greiða fyrir samræmingu í gerð og
prentun markaskráa, útrýmingu sammerkinga og upp-
töku nýrra marka. Kostnað af starfi o. s. frv.“
Búnaðarþing leggur ríka áherzlu á, að þetta heimildar-
ákvæði verði sett ótvírætt, eins og hér er lagt til, og
telur raunar, að því þurfi að beita til þess, að lagasmíði
þessi nái tilgangi sínum. Jafnvel komi til álita, að í stað
heimildar handa ráðherra komi bein fyrirmæli um
tölvuskráningu allra marka.
2. I d-lið (66. gr.) í nýrra frumvarpi (fskj. I) eru í þremur
stafliðum heimildarákvæði um gjaldheimtu fyrir mörk í
markaskrá. Þar er í a-lið gert ráð fyrir, að gjald hækki,
ef eigandi á þrjú mörk eða fleiri (svipað ákvæði í eldra
frumvarpi). Búnaðarþing telur þetta réttmætt; eðlilegt
að lágmarksgjald sé greitt fyrir fyrstu tvö mörk sama
eiganda, en bendir á, að vel mætti hafa ákvæði í lögum
um stighækkandi gjald við hvert mark, sem bætist þar
við. Þegar sammerkingabannsvæði stækka, er aukin
ástæða til að vinna gegn því, að einstakir menn sanki
að sér mörgum mörkum, eins og sjá má dæmin um í
ýmsum markatöflum.
3. í f.-lið (68. gr.) nýrra frumvarps (fskj. I), þar sem
kveðið er á um forgangsrétt til að halda eign á marki,
er að finna ákvæði um, hverjum úrskurða skuli rétt til
marks, þegar ekki verður sannaður aldursmunur. Bún-
aðarþing telur það út af fyrir sig til bóta að hafa í