Heilbrigðismál - 01.06.1993, Blaðsíða 19

í veðurblíðu á Vatnajökli.
■§
1
að nefna rætur Vatnajökuls. Þar á
meðal eru Miðfellstindur í Skafta-
fellsfjöllum og Þverártindsegg í
Suðursveit." Guðmundur hefur
gengið nokkrum sinnum á
Hvannadalshnjúk (sem hefur verið
talinn 2119 metrar) og farið á skíð-
um þvert yfir Vatnajökul, frá
Kverkfjöllum til Skaftafells. „Það
var sérstaklega eftirminnilegt," seg-
ir hann, „og veðrið eins gott og
hugsast getur. Erfiðast var að kom-
ast niður af jöklinum og við vorum
alveg uppgefin þegar komið var að
Morsá."
Fjöll í öðrum löndum hafa einnig
freistað Guðmundar. Rétt fyrir 1980
fór hann á klifurnámskeið fyrir
byrjendur í Sviss. Stuttu áður hafði
hann lesið grein í bandarísku blaði
með fyrirsögninni: Getur fertugur
kaupsýslumaður fundið hamingj-
una á tindi Matterhorns? Að loknu
námskeiðinu langaði Guðmund að
reyna við þetta fallega og tignar-
lega fjall í Olpunum og komst
ásamt leiðsögumanni á tindinn,
sem er 4478 metra hár. „Síðustu
1200 metrana er klifur, en víðast
hvar auðvelt klifur, sem gekk
þokkalega," segir Guðmundur.
„Aðstæður geta verið erfiðar ef
óveður skellur á með ísingu á klett-
um og margir hafa farist þar. Sama
er að segja um hæsta fjall Evrópu,
Mont Blanc, en þar eru árlega á
annan tug sem farast. Mont Blanc,
á landamærum Italíu og Frakk-
lands, er í raun og veru fjalllendi.
Auðveldasta leiðin á hæsta tindinn,
Matterhorn er tignarlegt en erfitt
uppgöngu.
„Fyrstur Dana
og Islendinga"
Matterhorn er fjallstindur
í Olpunum, á mörkum Sviss
og Ítalíu. Englendingurinn
Edward Whymper kleif
hann fyrstur allra árið 1865.
Af sjö manna leiðangri hans
týndu fjórir lífi. Matterhorn
hefur síðan krafist meiri
mannfórna en nokkur annar
tindur Alpafjalla.
Þórður Guðjohnsen, sem
fæddur var í Reykjavík árið
1867 en var læknir í Rönne á
Borgundarhólmi alla sína
starfsævi, kleif Matterhorn
árið 1911, „fyrstur Dana og
Islendinga," eins og segir í
eftirmála bókar hans „End-
urminningar fjallgöngu-
manns" sem kom út fyrir
þrjátíu árum. í bókinni lýsir
hann leiðinni á tindinn. A
einum stað er bratt stand-
berg. Þórður segir: „Er vegg-
urinn allsléttur og er hér Iít-
ið sem slá má klóm í og
ójöfnurnar eru ekki meiri en
svo að víða bjóða þær með
naumindum festu fyrir ann-
að en skóbroddana."
Þegar Þórður kom á tind-
inn skein sól í heiði og var
mjög víðsýnt. „Má sjá öll hin
helstu fjöll í rnargra rnílna
fjarlægð því loftið er tært í
þessari hæð," segir hann.
„Héðan liggja allflestir tind-
ar undir fótum og landið lík-
ist meira Iandakorti."
Ferðin niður tók sex tíma.
Einn kletturinn „hallaðist
fram yfir hið neðra. Á niður-
vegi skal lagst niður og síð-
an mjakað sér á kviðnum
uns beygja má sig í lærlið-
num. Skal síðan leitað með
skósólunum uns festir í ein-
hverri ójöfnu. Auðvelt er
það ekki, en miklu verra má
í komast," segir Þórður Guð-
johnsen læknir, sem ferðað-
ist mikið en hafði „ekki
meira en 60-70 tinda að
rnonta með."
HEILBRIGÐISMÁL 2/1993 19