Samtíðin - 01.10.1934, Blaðsíða 22

S AMTÍÐIN
HEIMILISPRÝÐI
Það hefir einkennilega lítið ver.
ið rætt og ritað um heimilið, aö
minsta kosti um það, er fegrun
þess viðkemur. Áhuginn fyrir því
virðist vera lítill. En það er langt
frá því að þarflaust sé um það
að hugsa eða að ræða, því mjög
er víða ábótavant, á því sviði.
Það mun flestum ljóst, að heim-
ilið hefir meiri áhrif á einstak-
linginn en skólar eða aðrar
menningarstofnanir geta haft.
Það er eðlilegt. Á heimilinu verða
börnin fyrir fyrstu utanaðkom-
andi áhrifunum. Það er heimilið,
sem fyrst rnótar barnið, og fyrstu
áhrifin móta mest og verða var-
anlegust. Það er því mikils virði
að heimilið sé gott og áhrif þess
góð og sterk. Áhrifin frá æsku-
heimilinu eru venjulega svo var-
anleg að þau sjást að öllum jafn-
aði á framkomu manna alla tíð.
Það er því ekki lítils um vert að
vanda til heimilisins.
Hvað er það, sem gerir heimili
gott ?
Það er fögur framkoma og
íallegt heimili.
Ilvað er það þá, sem gerir
heimili fallegt og vistlegt? Það er
birta og ylur, fallegir litir, línur
og umfram alt samræmi og góð
umgengni.
Það sem mest ber á í heimilinu
eru húsgögnin og þessvegna er
mikils um vert að þau séu snot-
ur, vel fyrir komið og falli vel við
lit herbergisins, sem þau eru i.
Húsgögn hafa verið með ýmsu
lagi á hinum ýmsu tímum.
Stundum hafa þau verið stór
og' fyrirferðarmikil, með als-
konar útflúri og pírumpári og þá
þótt því fegurri, sem meira út-
flúr hefir verið á þeim. Flest
slík húsgögn eru ósmekkleg, dýr
og ópraktisk, og þessvegna hafa
þau nú orðið að víkja fyrir hag-
ingi mestr, en engi var maðr
görviligri en Bolli og albetur at
sér. Þórðr Ingunnarson var maðr
þeirra vitrastr og lagamáðr
mestr. Þorvalds get ek at engu“.
Þá segir Bolli: „Skil ek það görla,
hvat þú segir mér frá því, hversu
hverjum var farit bænda þinna,
en hi’tt verðr enn ekki sagt,
hverjum þú unnir mest, þarftu
20
nú ekki að leyna því lengur“.
Guðrún svarar: „Fast skorar þú
þetta, sonr minn, en ef ek skal
þat nökkurum segja, þá mun ek
þik helzt velja til þess“. Bolli
bað liana svá gera. Þá mælti Guð-
rún: „Þeim var ek verst, er ek
unna mest“.
Arnór Sigurjónsson.