Samtíðin - 01.05.1935, Side 14

12
SAMTÍÐIN
inn vafi á því, að æskumenn íslands
bíða með óþreyju eftir tækifæri til
þess að læra hið fagra „málmi
skærra“ sænska mál. Þetta sást best
haustið 1926, þegar Dag Strömback
frá Uppsölum kendi sænsku hér við
Háskóla Islands. Hann fékk þegar
húsfylli af nemendum og meðal ann-
ars flutti hann þá fyrirlestur á
sænsku um Selmu Lagerlöf fyrir
troðfullu húsi í Nýja Bíó í Reykjavík
við fádæmagóðar undirtektir áheyr-
enda, sem skildu nálega hvert orð,
sem hann sagði.
Dag Strömbáck var fyrir sitt leyti
álíka glæsilegur ræðumaður og kenn-
ari og sænska er glæsilegt mál. Ef
hann hefði ílenst hér, má ætla, að
fjöldi manna væri nú farinn að
spyrja fyrst og fremst eftir sænskum
bókmentum í bókaverslunum lands-
ins í stað þess að ganga á snið við
þær.
Sænsk tunga er heillandi. Hún er
að ýmsu leyti miklu áþekkari íslensku
en danska. Ef menn byrja að kynna
sér hana, hætta þeir ekki við hálfn-
að verk af þeirri einföldu ástæðu, að
á leið þeirra eru nálega engar torfær-
ur. íslendingur, sem kann dönsku á
bók, getur fyrirhafnarlítið lesið verk
sænskra skálda og rithöfunda sér til
ómetanlegs gagns og ánægju. Og ef
hann vill beinlínis leggja sig eftir
sænsku máli og nema undirstöðuat-
riðin í hljóðfræði þess og beygingar-
fræði tilsagnarlaust, má benda hon-
um á handhægan leiðarvísi, þar sem
er kenslubók sú, er þeir Gunnar
Leijström og Pétur G. Guðmundsson
gáfu út beinlínis handa íslendingum
fyrir nokkrum árum. Af þeirri bók
er enn eitthvað til óselt, og er hún
ágætur leiðarvísir bæði við sjálfs-
nám í sænsku og sænskukenslu í ís-
lenskum skólum. S. Sk.
ÞaíS eru til menn, sem miklast af því, atS þeir séu miklir mannþekkjarar. Þeir
segjast ekki þurfa atS sjá mann etSa konu nema rétt sem snöggvast til þess a'Ö vertSa
dómbærir um þatS, hvern mann þau hafi atS geyma. Eg efast ekki um, atS til eru
menn, sem fljótir eru atS átta sig á ókunnugu fólki, en flestir mega vara sig á því, atS
vera of fljótir á sér ati fella dóma um ókunnuga menn.
ÞatS eru til ágætir menn, sem ekki hafa lært þá list, atS koma ötSrum mönnum
þægilega fyrir sjónir vitS fyrstu viSkynningu. Þeir vekja ekki samútS hjá þér. En ef
þú kynnist þeim betur, mun þér lærast atS meta mannkosti þeirra.
Gamall málsháttur hljótiar þannig: — Vertu sanngjarn vitS sjálfan fjandann!
Þetta má ortSa á annan veg etSa sem hér segir:
— Vertu sanngjarn vitS þá menn, sem þú heldur, atS þér muni ekki getSjast atS.
Kannastu vitS þatS, atS andútS þin gegn þeim kunni atS stafa af því, atS þú þekkir þá
ekki til hlítar.
Albert E. Couch.