Samtíðin - 01.05.1942, Blaðsíða 14

10
SAMTIÐIN
mun betri aðstöðu lil allra æfinga og
komast því venjulega lengra en á-
hugamenn, sem iðka íþróttirnar
vegna iþróttanna og algerlega í tóm-
stundum sínum. Sem betur fer er
þessum tveim flokkum íþrótta-
manna, atvinnu- og ábugamönnum,
algerlega lialdið aðskildum. Eru þar
glögg takmörk, og í raun og veru
er atvinnuíþróttamennskan sérstök
atvinnugrein. Frá því sjónarmiði er
ekkert athugavert við þá slarfsemi,
en með tilliti lil hugsjóna iþróttanna
er hún spor í ranga átt.
Ef athugað er, á livaða tíinum
mennirigin hefir staðið hæst og á
hvaða tímum íþróttirnar hafa verið
í mestum blóma, kemur í ljós, að
þau tímabil fara saman.
Ef athugað er, í livaða löndum
heimsmenningin er á liæstu stigi, og
Iivar vegur íþróttanna er mestur,
kemur í ljós, að það fer sarnan.
Norður-Evrópa og þau lönd, sem
þaðan eru byggð, má telja, að standi
nú á 20. öldinni á liæslu menningar-
stigi. Þar er blómi íþróttarina mestur,
enda var það þar, sem þær endur-
vöknuðu fyrir síðustu aldamót.
Norðurlönd, Svíþjóð, Finnland og
Noregur, þar sem lýðmenntun er ef
lil vill á hæsta stigi, eru einnig blóma-
Iönd íþróttanna.
Á þessu sést, að íþróttirnar verða
menningunni ávallt samfara. Þær eru
fyrirbrigði, sem ómenntaðir þjóð-
flokkar þekkja ekki i sinni réttu
mynd. Og á okkar tímum eru íþrótt-
irnar að verða æ meiri og mikilvæg-
ari þáttur hámenningarinnar, eins
og þýzki hlaupagarpurinn og íþrótta-
frömuðurinn Otlo Peltznér sagði í
einni af bókum sínum. Slíkt ætti
hver maður að gera sér ljóst.
Yér krefjumst iþrótta til þess að
stæla líkama vorn og gera hann eins
þjált verkfæri andans og unnt er.
A. TANBERG
dr. med., sem er kunnur yfirlæknir,
liefir látið svo um mælt: „Mjólk er
fullkomnasta næringarblanda, sem
til er. Engin önnur fæðutegund getur
komizt í hálfkvisti við hana. Ef gall-
ar eru á mataræðinu, þá er engin
önnrir fæða eins vel löguð til þess að
bæta úr þessum misbresti, eins og
mjólkin. Hún gerir í raun og veru
allt mataræði fullkomið.“
Þessi orð koma oss i hug, er menn
ræða um flótta fólksins i landinu frá
framleiðslunni, sem viðhaldið hefir
þjóð vorri i meira en þúsund ár. Og
hvað mundi notadrýgra í baráttu við
margs konar sjúkdóma og jafnvel
yfirvofandi úrkynjun þjóðarinnar en
hollt íslerizkt kjarnfæði í ríkum
mæli ?
— Þér eruð falleg stúlka.
— Það munduð þér segja, þó að
yður fyndist það ekki.
— Og það mundi yður sjálfvi
finnast, þó að ég hefði ekki orð
á því.
Vanti ró á boltabút,
bor og rennistálið,
fáir ganga frá mér út,
fyrr en leyst er málið.