Samtíðin - 01.05.1942, Blaðsíða 15

SAMTIÐÍN
i í
BRÉF
97. saga Samtíðarinnar
TIL GUÐS
ESSI SAGA hefur borizi manna
á milli um gervallt landið.
Hvaða land? Nú auðvitað um Putta-
góníu! Hvar annars staðar á byggðu
bóli er eins gaman að vera, og livar
skyldi vera jafn -— eigum við að
seg ja — glaðlyndur konungur og þar?
En sleppum nú því. í Puttagóníu
bjó bóndi. Hann var blá-skínandi fá-
tækur og liafði enga von um, að hann
nnmdi nokkuru sinni komast úr öllu
sínu fátæktarbasli. í örvæntingu
sinni herti liann upp hugann og' skrif-
aði guði eftirfarandi bréf:
Góði guð.
Þú átt nóg af öllu, og þó að þú
þurfir ekki á peningum að halda,
veit ég, að þú getur búið þá til. Ó,
góði guð, aumkastu nú yfir liann
Jón Markússon i Puttagóníu, sendu
bonum 100 dúkata og forðaðu hon-
um þannig frá öllu bannsettu fátækt-
arbaslinu, sem alveg ætlar bann lif-
andi að drepa.
Þannig bljóðaði bréfið, sem Jón
bóndi Markússon í Puttagóníu pár-
aði guði almáttugum með viðvan-
ingslegri hendi. Síðan lét bóndinn
bréfið í umslag og skrifaði utan á
það: Til hans bágöfgi, guðs almátt-
ugs, á biunuun. Og að því loknu
fór bóndinn með það á pósthúsið til
þess að kaupa sjálfur ábyrgð á því
°g ganga þannig úr skugga um, að
það kæmist til skila, því að fólkið
í Puttagóniu trúði ekki meira en svo
á óskeikulleik hinnar konunglegu
póstmálastjórnar í landinu.
Ungfrúin á pósthúsinu leit á bréf-
ið. Og þegar hún sá, að það var til
guðs, sagði liún, að þetta næði engri
átt, og bún ætti ekki g'ott með að
taka við þess báttar bréfi og koma
þvi áleiðis.
En hann Jón Markússon sat við
sinn keip. Hann var ekki á því að
hætta við að senda bréfið og sagði, að
það hlyti að komast til skila rétt eins
og önnur bréf.
Póstmeistarinn, sem var þarna
nærstaddur, fór nú að atlmga, hvað
væri á sejTði. Þegar bann lieyrði,
Iivað Jóni og stúlkunni bafði farið á
milli, og er Jón bafði skýrt honum
rækilega frá ástæðum sinum, kink-
aði bann kolli til afgreiðslustúlkunn-
ar, en sneri sér því næst að Jóni og
mælti:
Skildu bréfið eftir hérna, vin-
ur minn, það skal verða sent.
— Verður það sent í ábyrgðarpósti?
spurði Jón Markússon.
— Já, í ábyrgðarpósti, svaraði pósl-
meistarinn.
— Og bvað koslar undir það?
— Kostar, látum okkur sjá — það
er nú langt til hinmarikis. Ég er
bræddur um, að burðargjaldið verði
nokkuð bátt. En guð nýtur alveg sér-