Samtíðin - 01.10.1951, Síða 22

18
SAMTÉÐIN
an um mikilsmetna menn. Þá getur
inaður sagl: Ráðherrann og ég synt-
um tvö hundruð metrana samtímis,
en ég var helmingi fljótari!“ „Er
það nú grohh. Ertu viss um að geta
flotið?“ „Ertu að gera gys að mér, ó-
taotið þitt. Og hvað grobbinu viðvík-
ur, þá veit ég ekki betur en að þú
og hann Jón þinn, sem aldrei farið
í leikliús, hafið farið tvisvar að sjá
Rigólettó, einungis af því að óper-
an þykir fínni en vanalegt leikrit!“
„Ætli það sé nokkuð verra heldur
en til dæmis að sitja sem fastast í
sömu nefndinni ár eftir ár, einungis
af hefð?“ „Eins og til dæmis?“ „Uss!
Það má vist ekki nefna neina sér-
staka nefnd, því að þá fengjum við
skammir i hattinn. Mér finnst því
vorkunn, aumingja fólkinu. Það hef-
ur sjálfsagt haft minnimáttartilfinn-
ingu á unga aldri, en hún hefur
smám saman þokað fyrir sjálfsáliti,
sem það hefur öðlazt við að vera
kosið í einhverja nefnd.“ „Og svo
hefur það tollað í henni ár eftir
ár án nokkurra raunhæfra starfa í
þágu þess málefnis, sem um var að
ræða. Annars er nú ekki sama, hver
nefndin er. Ég segi nú fyrir mig, að
ég lét skrá mig í móttökunefnd við
komu Norðurlandakvennanna."
„Og hvaða gagn gerðir þú þar, ef
ég mætti spyrja?“ „Mikið. Ég var i
nefndinni, og það var aðalatriðið.“
„Ég skil nú ekki þetta.“ „Jæja, þetta
er samt ofur einfalt mál. Ég var ein-
staklingurinn í þeim aðila, sem
annaðist móttökurnar. Einstakling-
arnir mynda heildina, flónið þitt,
og það er mergurinn málsins, sam-
anber sundkeppnina milli Norður-
landaþjóðanna.“ „Og þér sem fannst
ekki taka þvi að vera með!“ „Satt
segir þú, en nú er ég staðráðin í þvi
að fara strax á morgun. Samtal
okkar hefur komið því til leiðar.“
„Laukrétt. Við gætum sennilega
komið ýmsu til leiðar, konurnar, ef
við á annað borð snérum okkur að
því.“
# Spurt ay svarað #
j ÞESSUM þætti er leitazt við að
svara spurningum frá lesendum
„Samtíðarinnar".
Forvitinn spyr:
„Geturðu frætt mig eitthvað um
hina svokölluðu Iívekara? Það er
getið um Kvekarasöfnuð í hinni
fróðlegu frásögn próf. Alexanders
Jóhannessonar háskólarektors í 1.
hefti „Samtíðarinnar“ í ár, og síðan
ég las þá grein, hefur mig alltaf
langað til að fræðast meira um
Kvekarana.“
Svar:
Kvekarar (af enska orðinu quake
= skjálfa) eða Vinafélagið, eins og
réttara er að nefna þá, eru um 300
ára gamall trúarbragðafélagsskap-
ur. Stofnandinn hét George Fox.
Kvekarar hafna sakramentunum
og telja hið ytra form guðsþjónust-
unnar óþarft, vegna þess að sú eina
sanna guðsdýrkun sé fólgin i innri
trúarmeðvitund einstaklingsins.
Kvekarar neita þátttöku i styrjöld-
um og vilja ekki vinna eiða. Sam-
tals um 150.000 meðlimir félags-
skapar þeirra munu vera í heimin-
um, langflestir í Pennsylvaníuriki